Bosanski forum

Vojska Srbije, uredno proslavila 9. Maj, dan pobjede nad fašizmom

Krokodil Behko wrote: ↑10 May 2018, 10:35 Vojska Srbije, uredno proslavila 9. Maj, dan pobjede nad fašizmom

...jel no CICA ....

Evo,dopisali su petu strofu na ekavskom,ali još uvijek se iz Višegrada putuje u Srbiju:

Dragan Bursać, bh. novinar i kolumnista, objavio je na svom Facebook profilu status o konc-logoru za Bošnjake "Šljivovica" kod Užica, sa popratnom fotografijom, nakon čega mu je privremeno blokiran profil.
U statusu postavljenom na toj društvenoj mreži Bursać je napisao: "Braćo Srbi, ovo vam je konc-logor za Bošnjake 'Šljivovica', kod Užica. Pa mi recite kako Srbija nije izvršila agresiju na Bosnu i Hercegovinu, a u centru Srbije logor..."

Uz status objavljena je i fotografija iz pomenutog logora, na kojoj se vide goli muškarci koje čuvaju naoružani ljudi u policijskim uniformama Srbije sredinom devedesetih godina.

Status i fotografija koji su ukazali na to da je u centru Srbije postojao logor u kojem je "zlostavljano, silovano, prebijano i izgladnjivano" više od 800 bosanskih muslimana s prostora Žepe označeni su kao "neprimjeren sadržaj".

Prema pravilniku te društvene mreže, objavljivanje fotografija s eksplicitnim sadržajima sankcioniše se privremenim blokiranjem profila.

Međutim, Bursać navodi da u ovom slučaju riječ o masovnijoj prijavi koju je organizovala neka nacionalistička grupa koja se očito ne slaže sa stavom kolumniste.

"Nakon objave statusa imao sam najmanje 1.000 podjela u prvih pola sata, a samo moj profil je blokiran. Dakle, ako je radio Facebookov algoritam, onda bi se po automatizmu trebali blokirati profili i korisnika koji su moj status podijelili. Ovdje je, očigledno, bio sporan sadržaj statusa i moje ime i prezime uz tekst", rekao je Bursać, prenosi Al Jazeera.

Profesor na Fakultetu političkih nauka u Sarajevu i predsjednik BZK “Preporod” Senadin Lavić dao je intervju za portal Vijesti.ba. Izdvajamo najzanimljiviji dio.

Proteklih nekoliko dana svjedoci smo učestale huškačke i zapaljive retorike u BiH i susjednoj Srbiji, počev od javnih prijetnji novim genocidom Rajka Vasića, preko monstruoznih poruka Vjerice Radete na račun rahmetli Hatidže Mehmedović. Milorad Dodik izjavio je da imami koji uče ezan “arlauču”, a spomenimo tu još i njegovu namjeru da poništi Izvještaj o Srebrenici. Vaš komentar svega navedenog?

LAVIĆ: Prije svega, veliki rahmet časnoj bosanskoj majci Hatidži Mehmedović. Ona je okosnica naše bosanske moralnosti i dostojanstva. Ona je s prezirom posmatrala te četničke kreature oko nas i učila nas kako se drži jedna bošnjačka žena!

Vaše pitanje upozorava na jedan proces koji se već dugo odvija na ovim prostorima. Kada su Srbi iz Srbije u drugoj polovini 19. stoljeća protjerivali muslimane u sklopu šireg dogovora, a među njima i Bošnjake, govorili su im uvredljive riječi, upućivali im pogane psovke, otimali im blaga, vrijeđali ih, posebno žene koje su perverzno opisivali kao “bule”, pljačkali ih, “obećavali” im da će doći za njima u Bosnu i iseliti ih za Osmanlijama i tako redom.

Taj primitivni mentalitet živi do danas i njeguje se kroz sistem obrazovanja i ideologiju srpstva. Ako malo dublje uđemo u njega, onda možemo pratiti etnofaulizam kao sastavni dio velikosrbijanske “kulture”, ali, nažalost, s bosanske strane uopće nismo posvetili znanstvenu pažnju govornim aktima koji su prethodnica genocida.

Kada neko kaže: “Uništićemo vas kao narod” ili “Jedan narod bi mogao nestati” – on je već započeo akt genocida. Oni koji ne posvete pravu pažnju velikosrbijanskom etnofaulizmu i antibosanstvu, uvijek stradaju od njega.

Ne smijemo nikako zaboraviti pjevanije Njegoševo iz “Gorskog vijenca” ili Veselinovićev roman “Hajduk Stanko”. Oba djela su iz 19. stoljeća i preko njih su se “odgajale” generacije srpske djece. Ta priča o osveti, klanju, ubijanju, mržnji prema muslimanima instalirana je u obrazovni sistem kao kulturni kod i ona priprema nove “junake” koji će klati starce, ženu i djecu po Bosni i Sandžaku.

Srbiju danas vode ljudi koji su definirani četničkom ideologijom i niko s bosanske strane više nije naivan da nasjeda na njihove priče. Sasvim je jasno da srpskom narodu danas treba nova politička kultura, ali pitanje je – ko će tu kulturu uvesti među Srbe? Isto tako, znamo da se ciljano od 1980-ih stvara međuetnički konflikt da bi se kroz održavanje tenzija nastavila antibosanska politika Srbije i razvijao nacionalizam među Srbima. Stoga ne smije doći do zbližavanja ljudi. Jedino što im se nudi jeste mržnja. Taj posao u Bosni obavlja Dodik koji je novopridošlica u srpstvu. On je čak loš nacional-socijaldemokrata!

Moramo ovaj antibosanski primitivizam i vrijeđanje žrtava posmatrati kao bolest i kao politiku. To onda podrazumijeva najmanje dvije ravni odnosa prema vrijeđanju, potcjenjivanju i barbarskom nasrtanju na Bosnu i Bošnjake. Bošnjačko-bosanska politika nikako ne smije pasti na razinu fašizoidnog vrijeđanja drugog i drugačijeg, ne smije postati imitacija srpske nacijske morbidnosti, ali mora početi koristiti civilizacijska sredstva svoje zaštite i prestati ponavljati da je žrtva. Zločinci upravo žele da žrtva ostane zaleđena u “stanju žrtve” i da nikada iz toga ne izađe.

Većina ljudi u Bosni ne podržava primitivce koji govore o “arlaukanju”.

Da li u tom smislu možemo reći da se iz faze negiranja prešlo u fazu veličanja srebreničkog genocida, kako u BiH, tako i u Srbiji?

LAVIĆ: Velikosrbijanski “karcinom” metastazira pred našim očima. Da bi se održavao u srpskom narodu, on će postajati sve opasniji, zloćudniji, nečovječniji.

Moramo biti oprezni, sabrani, spremni na odgovor i borbu za svoju slobodu, a pritom mirni, dostojanstveni, aristokratski samouvjereni. Zločincima iz reda srpskog naroda danas se žuri u zaokruživanju onoga što su agresijom okupirali. Samo im treba priznanje da je to “srpska zemlja”. Ali, tu nastaje žarište.

Postoji Presuda suda u Hagu iz 2007. godine u kojoj se vojska i policija RS-a optužuju za genocid nad Bošnjacima. To nam kazuje da je sud u Hagu na osnovu istrage presudio da se radi o genocidu. I tu je nastao veliki problem za srbijansko-srpsku osvajačku politiku u Bosni. Ono što se naziva entitet RS, ustvari, djelo je genocida, a civilizirani svijet nikada neće priznati djelo genocida kao samostalnu državu.

Otud ide negiranje zločina, odbijanje suočavanja sa onim što je “u ime srpstva” učinjeno i nespremnost da se preuzme odgovornost za počinjene zločine. To sve ukazuje na kukavičluk zločinaca i političara koji su huškali na zločine. Oni su kukavice i bolesnici koji trebaju odgovarati za zločine koje su počinili. Osnov te bolesti ili njihovog pada u barbarstvo je nemoral, nihilistički odnos prema životu, zatucanost palanačkom “pjesmom”, poricanje svetosti života.

Samo čovjek bez moralne dimenzije u sebi može slaviti zločine nad nedužnim ljudima. Stoga moramo biti oprezni dok se te kreature motaju svuda oko nas.

Šta je po Vašem mišljenju u svemu tome neka naredna faza?

LAVIĆ: Velikosrbijanski projekt je jedinstven u modernoj Evropi. On je bolestan koliko i Hitlerov nacizam. To je najveći projekt zla u Evropi poslije Drugog svjetskog rata koji podrazumijeva uništenje Bosne kao kulturne, političke, povijesne i narodne forme. Danas ne postoji više nijedan slučaj u Evropi da je jedan narod pred stalnom genocidnom prijetnjom od prvih susjeda.

Antibosanske snage su toliko duboko ušle u dejtonski sistem Bosne da je postalo gotovo nemoguće funkcioniranje države. Na svakom djeliću sistema neki primitivni nacionalista zaprječava normalno funkcioniranje političkog sistema i onda većini građana zagorčava život.

Etničko-religijska dioba života ljudi u državi postala je besmislena i usmjerena protiv samog življenja. Prosto je nevjerovatno kako građani trpe sve te nacionalističke primitivce koji u institucijama države Bosne i Hercegovine zastupaju interese susjednih država.

Mi smo već postavljeni u fazu objedinjavanja “okupiranih teritorija” u Bosni sa sistemima susjednih država – zastave, grbovi, nazivi ulica i škola, ujednačavanje školskih programa, konstruiranje jedinstvene povijesti, brisanje bosanske određenosti, razvijanje “specijalnih” odnosa, a normalni nisu ni pokrenuti itd. Ova faza se provodi koordinirano s politikama Beograda i Zagreba, ustvari, bez te podrške izvan Bosne ne bi se nešto ovakvo ni događalo.

...zao mi je, ali i ja tako mislim!

Nazovite ga pravim imenom gospodine velikosrpski i Srpsko pravoslavno Crkveni.
Na zasjedanju arhijerejskog sabora u Maju 1996., odlučeno je sljedeće:



" „Bez obzira na raspad versajske, odnosno Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, jurisdikcija Srpske Pravoslavne Crkve i dalje se prostire na sve pravoslavne na tom području.”

Odluka arhijerejskog sabora SPC, 1996.



Karta SPC


Karta Velike Srbije

joj kad cujem ovo srbijanski nije mi dobro

PA ja svi ste vi Srbi tamo preko Drine samo Bosna dozvoljava luksuz da ima Srbe i Hrvate, dok Srbija i Hrvatska ne dozvoljavaju taj luksuz da zvanicno imaju narodnu konstitutivnost ili si Srbin u Srbiji ili manjina ili si Hrvat u Hrvatskoj ili manjina.

Nazalost iza tog projekta stoje ekstremne politike EU i Amerike!!

Veliko srpski planovi a srbija sve manja

Mutevelija wrote: ↑29 Jul 2018, 22:52 PA ja svi ste vi Srbi tamo preko Drine samo Bosna dozvoljava luksuz da ima Srbe i Hrvate, dok Srbija i Hrvatska ne dozvoljavaju taj luksuz da zvanicno imaju narodnu konstitutivnost ili si Srbin u Srbiji ili manjina ili si Hrvat u Hrvatskoj ili manjina.

ja vala ne znam sta sam tamo. kad je bio popis nisam bio u pazaru a nana bog zna sta je stavila. ne bi me cudilo da sam madjar

Piše: Nemanja Stjepanović

Imamo, recimo, trgovca drogom za koga svi znaju, ali se niko ne usuđuje da mu pomene ime i imamo, opet recimo, premijera koji se odvaži da ga javno denuncira: „Da vidim što se svi pravite blesavi kad svi znate ko je najveći narko diler u Srbiji… I sad svi se plaše ime da mu izgovore. Jeste videli da nikad se u novinama nije pojavio, nikad niko ne sme ništa da kaže o njemu. Svi se, bre, plaše. I svi ćute“. Zatim hrabro izgovori njegovo ime, a ovaj njega i vladu, na primer, tuži za povredu časti i ugleda. Onda sud naloži vladi da zbog nanete duševne boli obešteti čoveka novčanim iznosom sa obrazloženjem da je dilerom označen neko ko nikada za takvo delo nije krivično gonjen.

Upravo to se desilo Nataši Kandić i Fondu za humanitarno pravo u parnici po tužbi generala Ljubiše Dikovića, s tim da oni nisu izneli nepotkrepljene podatke, već su za tvrdnje o umešanosti aktuelnog načelnika Generalštaba Vojske Srbije u zločine protiv civila ponudili uverljive dokaze. U Dosijeu Diković, Fond je predočio podatke o učešću 37. brigade Vojske Jugoslavije u zločinima na Kosovu 1999. godine, kao i o ulozi 16. graničnog bataljona u hapšenju Bošnjaka odbeglih iz Srebrenice u julu 1995. godine i njihovom vraćanju u ruke bosanskih Srba koji će ih potom ubiti. Po nalazima Fonda, on je komandovao tim jedinicama u predmetno vreme i znao je ili je imao razloga da zna u šta su umešani njemu podređeni oficiri i vojnici, ili je i lično bio umešan u krivična dela.

Bez namere da ovom prilikom ulazimo u detalje, recimo samo da je Diković tužio Fond i Natašu Kandić (koncentrisao se na uslovno rečeno blaže zločine, nije smatrao da su mu čast i ugled povređeni navodima o učešću njegove brigade u ubistvima), a sud je tuženima naložio da mu na ime naknade štete zbog pretrpljene duševne boli isplate 550.000. Presudu je doneo Prvi osnovni sud, a potvrdio Apelacioni sud u Beogradu. Oba suda vodila su se logikom koja na brutalan način ustanovljava praksu zabrane slobode izražavanja i iznošenja podataka do kojih pravosudni organi nisu mogli ili nisu hteli da dođu.

Logika pravosuđa je sledeća: javno se ne smeju iznositi „nedokazane tvrdnje“ o bilo čijoj potencijalnoj krivičnoj odgovornosti, a nedokazana je svaka koju nije potvrdio ili makar razmatrao sud. Tako Apelacioni sud navodi da je „nesumnjivo utvrđeno“ da Diković „nije podvrgnut krivičnom gonjenju za bilo koje krivično delo“, što automatski odriče pravo svakome ko bi, kad već neće tužilaštvo, ukazao na njegovu umešanost u ratne zločine.

Očito spremno na sve kako bi zaštitilo aktuelnog načelnika Generalštaba VS, pravosuđe Republike Srbije ujedno štiti sve druge neprocesuirane kriminalce od javnog iznošenja dokaza o njihovim nedelima, bilo da su potencijalni ratni zločinci, narko dileri ili obični lopovi.

Zadržimo li se samo na polju ratnih zločina, to bi značilo da se - u situaciji u kojoj su pred Tribunalom u Hagu za zločine nad kosovskim Albancima osuđeni najviši zvaničnici Srbije, a pred domaćim sudovima i jedan broj direktnih počinilaca - moralo ćutati o ulozi svih onih oficira, između ostalih komandanata brigada, koji su povezivali planere i nalogodavce ubistava hiljada i proterivanja stotina hiljada albanskih civila sa direktnim izvršiteljima zločina.

Prema tome, Fond za humanitarno pravo trebalo je da prećuti dokaze o ulozi Dikovića i njegove brigade u zločinima na Kosovu iznetim u već pomenutom Dosijeu, zatim i one iz Dosijea Rudnica u kojima su opisani zločini nad albanskim civilima u Rezali i drugim selima u oblasti Drenice, čija su tela pre tri godine otkrivena u masovnoj grobnici Rudnica kod Raške.

Pre toga, trebalo je da ćuti o ulozi pripadnika 10. diverzantskog odreda VRS (makar onih kojima nije suđeno) i njima nadređenih oficira Dragomira Pećanca i Milorada Pelemiša, u streljanju oko 1.200 Srebreničana na vojnoj ekonomiji Branjevo 16. jula 1995. godine. Zatim i o odgovornosti 549. i 125. motorizovane brigade u zločinima na Kosovu, kao i njihovih komandanata Božidara Delića, danas poslanika Narodne Skupštine Republike Srbije, i Dragana Živanovića.

Nema veze što je u zoni odgovornosti 549. brigade ubijeno oko 2.200, na području pod kontrolom 125. brigade oko 1.800, a u reonu 37. brigade 1.400 albanskih civila. Nema veze što su stotine tih tela kasnije otkrivene u tajnim grobnicama u Srbiji, niti je bitno što se stotine još uvek vode kao nestali. Nevažno je i što postoje dostupni dokazi o odgovornosti pripadnika tih jedinica za činjenje i prikrivanje zločina. Važno je ne uznemiriti savest počinilaca. Ako o tome ne progovara srpsko pravosuđe, dužni su da ćute i svi drugi.

Nije trebalo iznositi ni podatke o ulozi oficira VJ poput Momira Stojanovića, u vreme objavljivanja Fondovog Dosijea Operacija Reka predsednika Odbora za bezbednost Skupštine Srbije, u ubistvima najmanje 350 albanskih civila i proterivanju ostalog stanovništva Meje, Korenice i drugih đakovičkih sela u proleće 1999. godine. Jer Stojanović i drugi umešani u zločine nikada nisu procesuirani u Srbiji. Samo ih traži Interpol.

Po logici pravosuđa Srbije, Drago Hedl je morao da ćuti o ubistvima Srba u Osijeku i ulozi Branimira Glavaša u njima sve dok ovaj nije makar optužen, a pitanje je da li bi ikada bio optužen da se u javnosti nisu pojavile informacije o njegovim zločinima. Feral Tribune je trebalo da ne pominje Loru, Timočka krimi revija da ne piše o hladnjači kod Tekije, Vreme da prećuti događaje u Vukovaru i drugde, samo da se ne bi uznemirila savest i okrnjio ugled onih koji su u tim događajima učestvovali i bili odgovorni za zločine.

Fond za humanitarno pravo u do sada objavljenim dosijeima javno je izneo dokaze o umešanosti u zločine različitih političkih, vojnih i policijskih zvaničnika Republike Srbije (i Republike Srpske ukoliko borave na teritoriji Srbije), a protiv desetina njih podneo krivične prijave. I uprkos presudi Apelacionog suda, nastaviće to da čini.

(Autor je istraživač Fonda za humanitarno pravo iz Beograda, a ovaj tekst objavio je 14.11.2016. godine)

U Duvnu,na dan velikog masakra 10-tak civila 93-ce,otkriva se
bista,krivoustom...Tudjmanu....sa vrlo provokativnim natpisom,neprijateljskog karaktera
Sta je i jeli iko iz SA ucinio......zucnuo ....

Pasaga wrote: ↑12 Aug 2018, 20:14 U Duvnu,na dan velikog masakra 10-tak civila 93-ce,otkriva se
bista,krivoustom...Tudjmanu....sa vrlo provokativnim natpisom,neprijateljskog karaktera
Sta je i jeli iko iz SA ucinio......zucnuo ....

Postovaoci lika i djela mogu komotno onanisati oko spomenika u sitnim satima.

orbit wrote: ↑13 Aug 2018, 18:15

Pasaga wrote: ↑12 Aug 2018, 20:14 U Duvnu,na dan velikog masakra 10-tak civila 93-ce,otkriva se
bista,krivoustom...Tudjmanu....sa vrlo provokativnim natpisom,neprijateljskog karaktera
Sta je i jeli iko iz SA ucinio......zucnuo ....

Postovaoci lika i djela mogu komotno onanisati oko spomenika u sitnim satima.

...poenta je u tome,ako se nesto ne poduzme radikalno...
...sijat ce sjeme mrznje ...vjekovima ....
... slobodno mogu da tvrdim,to im je i bila ideja ....

Pasaga wrote: ↑13 Aug 2018, 20:39

orbit wrote: ↑13 Aug 2018, 18:15

Pasaga wrote: ↑12 Aug 2018, 20:14 U Duvnu,na dan velikog masakra 10-tak civila 93-ce,otkriva se
bista,krivoustom...Tudjmanu....sa vrlo provokativnim natpisom,neprijateljskog karaktera
Sta je i jeli iko iz SA ucinio......zucnuo ....

Postovaoci lika i djela mogu komotno onanisati oko spomenika u sitnim satima.

...poenta je u tome,ako se nesto ne poduzme radikalno...
...sijat ce sjeme mrznje ...vjekovima ....
... slobodno mogu da tvrdim,to im je i bila ideja ....

Sjeme je davno posijano, proklijalo je, sada se spomenikom zaliva bilje da ne uvehne.

Laser wrote: ↑13 Aug 2018, 20:49 Sjeme je davno posijano, proklijalo je, sada se spomenikom zaliva bilje da ne uvehne.

Mozemo se sloziti da je sjeme ambrozije.

orbit wrote: ↑14 Aug 2018, 18:21

Laser wrote: ↑13 Aug 2018, 20:49 Sjeme je davno posijano, proklijalo je, sada se spomenikom zaliva bilje da ne uvehne.

Mozemo se sloziti da je sjeme ambrozije.

Tako je.