Bosanski forum

I kakve veze ima sa umjetnošću sve to pobrojano?

Ne moze biti umjetnost nesto sto Behko kaze da nije
De Bla, saberi se

Sad bez zajebancije,mada ce nama izgledati kao.
Znate da heklam - e neki ljudi kazu da je heklanje umjetnost
Meni shega

Krokodil Behko wrote: ↑20 Jan 2018, 17:20 I kakve veze ima sa umjetnošću sve to pobrojano?

valjda sa uspijehom u umjetnosti

Saudijski princ prijestolonasljednik zamijenio je najskuplju sliku na svijetu za jahtu princa prijestolonasljednika Abu Dhabija Mohammeda bin Zayeda.

Princ prijestolonasljednik Saudijske Arabije Mohammed bin Salman mijenjao je sliku Leonarda da Vincija, najskuplju na svijetu koju je kupio u decembru, za luksuznu jahtu princa prijestolonasljednika Abu Dhabija Mohammeda bin Zayeda, objavio je Arabi21.



Medij navodi da je jahta po imenu Topaz prvobitno bila u vlasništvu Mansoura bin Zayeda, brata princa prijestolonasljednika, i vrijedna je 450 miliona dolara. Kako piše na specijaliziranoj web stranici, poznata jahta je duga 147 matera i u njoj može spavati 52 ljudi.



U zamjenu za Topaz, Salman je dao Zayedu sliku Salvator Mundi, de Vincijevo djelo vrijedno 450 miliona dolara. New York Times je prošle godine otkrio da je sliku kupio saudijski princ.


Najskuplja ikad prodana slika


Da Vincijev Salvator Mundi (Spasitelj svijeta) postao je najskuplja ikad prodana slika, a New York Times izvijestio je da ju je kupio princ Bader bin Abdullah bin Mohammad bin Farhan al-Saud. List je do ovog zaključka došao na osnovu dokumenata u koje je imao uvid.

Wall Street Journal objavio je da je Bader samo posrednik za saudijskog prestolonasljednika Mohammada bin Salmana, a za tu tvrdnju naveo je više izvora, među kojima su i pripadnici američkih obavještajnih agencija.

Nekoliko dana kasnije, objavljeno je da je sliku Isusa Krista staru 500 godina kupilo Ministarstvo kulture i turizma Ujedinjenih Arapskih Emirata te da će biti izložena u muzej Louvre u Abu Dhabiju.



Agencije

"Bogorodica sa Isusom", ulje na platnu poznatog austrijskog umetnika Adolfa Hitlera, 1913. godina.

Portret mladića" je Rafaelova slika iz 1514. godine koju je kupio i u Poljsku doneo knez Adam Ježi Čartorijski krajem XVIII veka. Nacisti su je ukrali tokom Drugog svetskog rata, a početkom 1945. godine gubi joj se svaki trag. Procena je da bi danas vredela preko 100 miliona dolara




"Portret mladića" je uljana slika italijanskog renesansnog umetnika Rafaela Santina iz Urbina, široj javnosti bolje poznatog jednostavno pod svojim ličnim imenom: Rafaelo. Ovaj stari majstor, jedan od najznačajnijih slikara svog i svakog drugog doba, izradio je pomenuto delo 1513-1514. godine.

Identitet mladića na ovoj slici nikada nije utvrđen, ali se veruje da je u pitanju autoportret, na bazi jedinog nesumnjivog njegovog autoportreta koji se može naći na fresci "Atinska škola" izrađenoj 1510-1511. godine na zidu sobe koja se danas zove Rafaelova soba, u Apostolskoj palati u Rimu; da je na toj fresci zaista Rafaelo tvrdio je još otac istorije umetnosti Đorđo Vazari još u XVI veku.

Mladić samopouzdanog držanja obučen je u skupocenu odeću, a oslikan je u manirističkom stilu koji se jugom Italije proširio tek nakon njegove smrti. Zid okrečen u boju kože, krzno od samurovine i talasasta tamna kosa odaju utisak neoklasičnog, senzitivnog balansa između ljudskosti i prirode







Gest rukom koja se nalazi blizu srca, a koji je prethodno viđan samo na portretima žena, prikazuje humanistu i svetskog putnika ali ujedno i emotivnog čoveka. Stručnjaci u kontrastu između čisto bele košulje i samurovine vide harmoniju između Nebesa i Zemlje.

Uglavnom, sliku "Portret mladića" kupio je i doneo sa sobom u Poljsku, zajedno sa Da Vinčijevom "Damom sa hermelinom", knez Adam Ježi Čartorijski nakon svog putovanja po Italiji 1798. godine.

Njegov potomak, knez Avgustin Jozef Čartorijski, neposredno pre početka nemačke najezde na Poljsku septembra 1939. godine, sakrio je u palati u Šenjavi brojna remek-dela koja su se u tom trenutku nalazila u Muzeju kneževa Čartorijskih u Krakovu, između ostalog pomenutu "Damu sa hermelinom", "Portret mladića" i jednu Rembrantovu sliku.








Nakratko su tu bila sigurna, ali ih je Gestapo naposletku otkrio. Jedno vreme su krasila rezidenciju Hansa Franka, načelnika Generalnog gubernatorstva u okupiranoj Poljskoj tokom Drugog svetskog rata, da bi potom bila poslata za Berlin i Drezden.

1940. godine Frankov zahtev za povraćaj "Dame sa hermelinom je uvažen" i ona se ponovo našla u Krakovu. Januara 1945. godine Hans Frans vraća u Krakov i "Portret mladića" i postavlja ga u Vavelski zamak u koji se smestio u međuvremenu. Ovde je ta slika viđena poslednji put.

Već krajem tog meseca Nemci u panici beže pred nastupajućom Crvenom armijom; Frank nosi slike sa sobom u Nemačku i smešta ih u svoju privatnu vilu. Amerikanci ga hapse 3. maja, sude mu, i naredne godine ga pogubljuju zbog brojnih ratnih zločina.









"Dama sa hermelinom" i mnoga druga dela koja je ukrao pronađena su i vraćena Muzeju kneževa Čartorijskih u Krakovu (mnogim poljskim muzejima i vlasnicima vraćena su brojna umetnička blaga, mada je u pitanju samo delić onoga što je ukradeno jer je procena da je mučena Poljska tokom Drugog svetskog rata izgubila 75 odsto ukupnog kulturnog nasleđa; Nemci su dosta toga i uništili, a dosta su uništili i Rusi nakon "oslobođenja").

Ne i "Portret mladića".

Istoričari umetnosti smatraju da je od svih slika koje su nacisti ukrali tokom Drugog svetskog rata a koja nisu pronađena, upravo ta najvažnija s umetničke tačke gledišta. Procena je da bi, kada bi se sada pojavila i našla na tržištu umetnina, vredela preko 100 miliona dolara. Razume se da ne bi bila na prodaju već bi bila vraćena svom matičnom muzeju, ali svejedno, ovaj cenovni okvir pruža uvid u njenu vrednost.

Nemci jula 1944. godine pljačkaju varšavsku Narodnu umetničku galeriju "Zahenta". Foto: Wikimedia Commons/Wspomnienia Spadochroniarza




Gde se nalazi, misterija je. Poljsko ministarstvo spoljnih poslova tvrdi da se već dugi niz godina zna da je slika preživela rat, ali ne govori ništa o lokaciji. Možda je u privatnom posedu nekoga kome ni jedna država na svetu ne može ništa, možda je sakrivena u nekom tajnom podrumu ili sefu, ko zna.

U međuvremenu, našla je svoje mesto u popularnoj kulturi. U jednoj epizodi Simpsonovih, u holivudskom filmu "The Monuments Men" koji se bavi upravo tematikom nacističke pljačke umetničkih dela, i tako dalje.

Danas bi Ćilibarska soba vrijedila više od 250 milijardi dolara.

Kažu da pobedniku ide ratni plen ali Hitlerovi nacisti su bili nezasiti. U okviru plana za preoblikovanje sveta u kome bi Nemačka bila centralna sila, nacisti su sistematski isplanirali kako da prisvoje velika umetnička dela, koja je trebalo da budu izložena u njihovoj otadžbini. Najveći plen kog su se dokopali bila je ruska Ćilibarska soba, koju neki smatraju „osmim svetskim čudom”.










Na ceni zbog divne boje, ćilibar sam po sebi nije toliko vredan. To je fosilna smola nastala od praistorijskog drveća, starog između trideset i pedeset miliona godina. Međutim, u rukama veštih zanatlija ta fosilna smola može da se pretvori u jedinstveno blago, kakvo su bile ploče kojima je obložena poznata Ćilibarska soba. Za izradu te sobe utrošeno je neverovatnih šest tona ćilibara.

Da bi ta čudesna barokna soba od ćilibara bila napravljena, angažovano je na hiljade rudara i na stotine zanatlija.
Kopija ćilibarske sobe

Originalna Ćilibarska soba, koju su nacisti odneli, toliko je značila ruskom narodu da su se dvadeset četiri godine posvetili izradi njene kopije. Rekonstrukcija je počela 1979. godine i rađena je prema fotografijama originalne sobe. Javnosti je predstavljena 2003. godine u Carskom selu povodom tristote godišnjice Sankt Peterburga.
Paneli od ćilibara obloženi su dragim kamenjem i zlatom, a na pojedinim mestima ugrađene su slike, mozaici i minijaturne skulpture.

Teško je i zamisliti koliko rada, znoja i mašte je bilo uloženo u stvaranje tog jedinstvenog umetničkog dela.

Izgradnja Ćilibarske sobe započeta je 1701. godine, za vreme vladavine pruskog kralja Fridriha Prvog, i trajala je punih deset godina. Soba se nalazila u okviru kraljevske palate u Pruskoj sve do 1717. godine, kada je Fridrih Vilhelm Prvi poklanja Petru Velikom u zalog prusko-ruskog savezništva u ratu protiv Šveđana. Ćilibarska soba je rastavljena, spakovana i preseljena u Sankt Peterburg. Po dolasku u Rusiju, ona je dva puta renovirana, a njena površina povećana.
Ćilibar – zlato severa

Ćilibar je još u praistoriji korišćen kao nakit. Ta fosilizovana, stvrdnuta crvenkastožućkasta smola predstavljala je dragocenost u ranim ljudskim kulturama i civilizacijama. Stari Grci su za ćilibar koristili reč „elektron". Tales iz Mileta je u 7. veku pre nove ere ispitivao čudna svojstva ćilibara. Naime, kada se ćilibar protrlja krpom, on tada privlači paperje i komadiće papira. Tales nije mogao da objasni tu pojavu, ali reč elektron je kasnije korišćena za prenosioce unutar elektronskog polja, a sam naboj je nazvan elektricitet. Kroz vekove ćilibaru su se pripisivala razna lekovita, pa čak i mistična svojstva. Naziva se još i zlatom severa jer se skoro 90% nalazišta ćilibara na svetu nalazi u baltičkim zemljama.
Dvadeset drugog juna 1941. skoro četiri miliona Hitlerovih vojnika izvršilo je invaziju na Sovjetski Savez. Trebalo im je samo dve nedelje da stignu do Lenjingrada, bivšeg Sankt Peterburga. Dok su nacisti ulazili u Carsko selo, gde se nalazila Ćilibarska soba, kustosi su odlučili da prelepe tapete preko ćilibarskih panela i tako prevare uzurpatore. Međutim, nacisti su tačno znali šta traže. U dobro isplaniranoj operaciji, za samo trideset šest sati oni su je rastavili, spakovali u dvadeset šest drvenih sanduka i transportovali u Kenigsberg. Pod budnim okom nemačkog konzervatora, ukradene ploče su sastavljene i izložene u tamošnjem zamku.

Ćilibarska soba je najvećim delom i napravljena od ćilibara koji potiče iz kenigsberških rudnika. Kenigsberg je bio grad u Pruskoj i vekovima se nalazio na granici između dve velike kulture: nemačke, na jugozapadu, i ruske, na severoistoku. Više od trista godina taj grad je centar ćilibarske industrije. Posle Drugog svetskog rata, pripao je Sovjetima, koji su mu promenili ime u Kalinjingrad, kako se i danas zove.

Direktor muzeja je bio veliki zaljubljenik u ćilibar. On je proučavao istoriju ćilibarskih ploča i ostalih elemenata. Kako se bližio kraj rata, dobio je naređenje da sobu ponovo rastavi i skloni.
Tales iz Mileta
Tales iz Mileta
Ćilibarska soba je ponovo spakovana u dvadeset šest kutija i prema nekim izvorima preneta u podrum tvrđave, spremna za dalju evakuaciju. Grad je bombardovalo Britansko ratno vazduhoplovstvo i tom prilikom je uništen i muzej. Šta se dalje desilo sa Ćilibarskom sobom ‒ dugo je predmet rasprave.

Neki veruju da je svih dvadeset šest kutija uništeno prilikom bombardovanja. Drugi kažu da je blago preživelo bombardovanje, ali ne i vatre koje su podmetale sovjetske trupe. Treći tvrde da se nalazi u napuštenim rudnicima Poljske, četvrti da blago leži na dnu Baltičkog mora... Ne postoji saglasnost čak ni povodom godine kada je Ćilibarska soba nestala - da li je to bilo krajem 1944. ili početkom 1945.

Mnogi istoričari, ali i lovci na blago, pokušali su da reše tu misteriju. Bilo je veoma teško zamisliti da više tona ćilibara može tek tako da nestane. Smatra se da je Ćilibarska soba najveće izgubljeno umetničko delo na svetu. Zato će se potraga za njom nastaviti sve dok tajna originalne Ćilibarske sobe ne bude najzad rešena.

Kako je dobra dama. Posebno zbog crne pozadine sto se ne vidja bas cesto.

Pratim dobar serial na history u vezi ovih slika pa prosnjuho po netu sta ima , vecina slika je izgorila steta

Gradska izložba u Zadru. Djelo od neprocjenjive vrijednosti, Dali se mrtav upišo od stida

Žalosno

Slika britanskog umjetnika Davida Hockneyja postat će najskuplji rad živog slikara koji će biti prodat na aukciji.
Slika "Portret umjetnika" procijenjena je na 80 miliona dolara, a bit će prodata na aukciji u novembru.

"Ovo je jedno od najvećih djela moderne ere", saopćeno je iz aukcijske kuće Christie's.

Slika trenutno pripada Amerikancu Jeffu Koonsu. Nastala je 1972. godine kada se umjetnik pripremao za izložbu u New Yorku. Od tada se pojavila na mnogim izložbama i izazvala oduševljenje.

Prije aukcije bit će izložena u Hong Kongu, Londonu i Los Angelesu.

David Hockney ima 81 godinu i smatra se jednim od najutjecajnijih umjetnika 20. stoljeća.


(klix)

Za svaku godinu po milion, da ga malo poguraju

Iskreno receno,mene vise privlaci apstraktna umjetnost.Kod apstraktne umjetnosti moze se procitati trenutno stanje umjetnika u trenucima nastajanja sllike.

Ovo je slika:

I šta je na slici?

Ovaj slikar je zaljubljen do jaja.Vidi se iz aviJona.

Šta vi mislite, ima li iko 50.000.000.000 € viška, da kupi Mona Lisu?

Stephane Distinguin, osnivač kompanije Fabernovel, u jednom od svojih intervjua predložio je da Francuska proda sliku Mona Lise za 50 milijardi eura kako bi nadoknadila novac koji je izgubila zbog pandemije koronavirusa.

Ne znam koja joj je cijena ni da li je prodaje.
Inače, on je naslikao sebe i ženu na dvije slike.
Ovo je jedna od tih.
Drugačija mi jer nije iluzija.
Bas mi lijepa