Post
by Krokodil Behko » 29 Mar 2016, 18:33
Sudsko vijeće jasno naglasilo ko je ispalio granate na Markale 1 i 2
24. marta 2016. godine pretresno vijeće III Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju (MKSJ) je osudilo Radovana Karadžića, prvog bivšeg predsjednika Republike Srpske (RS), vrhovnog komandanta njenih oružanih snaga i jednog od idejnih tvoraca RS-a , za genocid, zločine protiv čovječnosti i kršenje zakona i/ili običaja ratovanja koje su počinile srpske snage tokom rata u Bosni i Hercegovini od 1992. do 1995.
Optuženom se sudilo po 11 tačaka optužnice, a jedna od tačaka se odnosila na opsadu Sarajeva, te dva napada na pijacu Markale, 5. februara 1994. godine i 28. augusta 1995. godine.
Nepohodno je osvrnuti se na presudu te objašnjenje vezano za gore navedene napade nakon izjava RS političara, specifično Milorada Dodika, da se treba obnoviti tužba vezano za Markale protiv ljudi koji su gadžali svoj narod, kako on navodi.
Naime, u presudi Radovanu Karadžiću sudsko vijeće je detaljno objasnilo obim zločina, istragu, te zaključak odgovornosti. U kratkim crtama večina sudskog vijeća, izuzev sudije Baird-a, je odbilo teoriju i tvrdnju g. Zorice Subotić da je broj žrtava uveličan i da su tijela donesena na lokaciju masakra. Isto tako, sudsko vijeće je prihvatilo istragu Berka Žečevićeva i John Hamilla i procjene pada granate, koje se u velikom postutku podudaraju, čak i ugao pada granate ustanovljene od strane g. Subotić na osnovu njenih dokaza od ostatka granate na licu mjesta se podudara sa ustanovljenjim dokazima od strane Žečevića i Hamill-a.
Na osnovu ostatka granate, konkretno stabilizatora granate, u narodu poznatog kao „rep“ granate, ustanovljeno je da je stabilizator čvrsto zabijen u asfalt i to do dubine od 9 cm. Taj pokazatelj upučuje na to da granata nije mogla biti ispaljena sa polozaja ABiH, što potvrđuju i dokazi o putanji granate. Isto tako, večina bilješki i drugih dokaza pokazuje da je granata ispaljena sa polozaja VRS, konkretnije, sa polozaja VRS u Mrkovičima.
Na osnovu prezentiranih dokaza, sudsko vijeće, izuzet sudije Baird-a, je ubijeđeno bez sumnje da je granata koja je pogodila pijacu Markale 5. februara 1994. godine ispaljena sa jednog od položaja pod kontrolom VRS, te da su vojnici VRS namjerno ispalili granatu, znajući da u tom području nema legitimnih vojnih meta.
Sudsko vijeće je, uzimajuću u obzir navode optuženog da je masakr 28. augusta 1995. godine isceniran, kao i sa ranijim slucajem masakra 5. februara 1994. godine, zaključuje da navodi nisu tačni te je prihvatilo dokaze svjedoka koji su bili na samoj lokaciji tokom ili odmah nakon događaja, koji su bili ubijeđeni da to o ćemu su svjedočili nije moglo biti iscenirano. Vijeće je zaključilo da je mišljenja da bilo kakve implikacije u suprotno od strane optuženog i/ili njegovih svedoka su jednostavno besmislene.
Sudsko vijeće je, iako prepoznaje kredibilitet gđe. Subotić, na osnovu video snimaka i bolničke evidencije, odbacilo njenu tvrdnju da je broj žrtava uvečan i da su tijela donesena na lokaciju masakra te je vijeće potvrdilo da pijaca nije bila legitimna vojna meta.
Dakle, sudsko vijeće oslanjajuči se na Konnings, Higgs, Turkušića i Bešića, i analizirajuči stabilizator granate koji im je dostavljen, je uvjereno da je to stabilizator granate pronađen na Markalama 25. augusta 1995. godine, te je iz tog razloga odbilo dokaze g. Subotić da je to bio drugi stabilizator granate.
Nakon svih predstavljenih dokaza i činjenica, sudsko vijeće je ubjeđeno bez sumnje da je granata na Markale 28. augusta 1995. godine ispaljena sa položaja VRS-a te je ustanovilo da oznaka na ostatku granate dokazuje da je granata isporučena iz Krušik tvornice iz Valjeva u Srbiji, dok serijski broj granate pokazuje da je testirana u Srbiji krajem 1994.godine. Iste oznake su pronađene na ostatcima druge četiri granate koje su eksplodirale u blizini pijace Markale tog dana.
Sve navedeno pokažuje da tih pet granata nisu bile dio JNA arsenala i da nisu mogle biti dio vojnog arsenala ABiH u vrijeme tog napada. Samim time, svih pet granata su ispaljene sa položaja VRS.
Generalno, sudsko vijeće na osvonu svih dokaza o minobacačkoj granati 120 mm, koji su prezentovani vijeću, odbija svjedoke odbrane, kao i svjedoka Dragomira Miloševića, zbog toga što su doneseni i izneseni na način da idu njima u korist, te je njihov kredibilitet umnjen njihovom željom da kroz dokaze koje su prezentovali umanje odgovornost VRS za počinjeno djelo.
Presuda istiće da i ako ulice Mula Mustafe Bešeskije i Markale mozda nisu namjerno direktno ciljani tog dana, ubjeđeno je na osnovu svih dokaza uključujući i drugih granata koje su eksplodirale u okolini Markala da je VRS namjerno gađala regiju oko pijace iako su u potpunosti znali i bili svjesni da tu nema legitimnih vojni ciljeva te su bezobzirno zamarili potencijalne civilne žrtve kao posljedicu njihovih djela.
Na osnovu prvostepene presude, te dokaza navedenih u njoj besmisleno je pokušati umanjiti bilo koju vrstu odgovornosti VRS-a, od vojnika koji su ispalili granate do nalogodavaca. Dakle, ova presuda je potvrdila odgovornost VRS-a napade i masakre na Markalama, navodi se u saopćenju predsjednika Udruženja žrtava i svjedoka genocida.
(Vijesti.ba)
online
![Forum [Bot]](./images/ranks/s.png "Forum [Bot]")
