Naser Oric

[Pasaga]

Pa normalno, kad nemaju kome suditi iz ARBiH, pa da ne čitamo kako je pripadnik ARBiH iz Živinica, suđen jer je uzeo popišani TV iz srpske kuće. Istina.

...jbt....pa sve ko u Tite....
..i burazu vrlog nam Mese,tako presudise.....

[carobnjak N]

Pa normalno, kad nemaju kome suditi iz ARBiH, pa da ne čitamo kako je pripadnik ARBiH iz Živinica, suđen jer je uzeo popišani TV iz srpske kuće. Istina.

problem...mislim "problem" je što se sa onima koji jesu radili zločine nad srbima u Sarajevu, obračunalo i to krvavo
u sred rata, tj 94-te. Sefer o tome govri ali on to vidi iz neke svoje pozicije , ali kako god , činjenica je da su isti jednostavno smaknuti od vojne policije. Vjerovatno su se bili počeli i otimati kontroli ako su i bili ikad pod nekom kontrolom
Zločine koje su izvršili pripadnici el-mudžahida , od onih koji nisu otišli još 95. , su expresno pohapšeni i to bez optužnice
isporučeni američkoj vladi u Guantanamo...Među njima i mnogi potpuno nevezani za tu grupu, studenti iz arapskih zemalja koji su se zadesili tu u ratu i slično

[Krokodil Behko]

Na Sudu BiH danas su se o krivici izjasnili ratni komandant Srebrenice Naser Orić i pripadnik Armije RBiH Sabahudin Muhić, piše bh. novinska agencija Patria.

Obojica su se izjasnili da nisu krivi za djela koja im se stavljaju na teret. Optužnica nije ponovo čitana.

Optužnicom se terete da su tokom rata u Bosni i Hercegovini i oružanog sukoba između Armije Bosne i Hercegovine i Vojske RS-a, na području Srebrenice i Bratunca, u svojstvu zapovjednika i pripadnika snaga Armije Bosne i Hercegovine, postupali protivno odredbama međunarodnog humanitarnog prava i Ženevskih konvencija.

U optužnici se navodi da su optuženi tokom 1992. godine u mjestima Zalazje, Lolići i Kunjerac počinili ubistvo troje zarobljenika srpske nacionalnosti.

Lejla Čović braniteljica Nasera Orića kazala je da i su Orić i Sabahudin Muhić pred sudinicom za prethodni postupak Minkom Kreho izjasnili se da nisu krivi ni po jednoj tački optužnice.

- Sada slučaj ide pred Sudsko vijeće koje će zakazati glavnu raspravu, odnosno početak suđenja – istakla je Čović.

Ona je dalje kazala da je u ovoj fazi postupka prerano govoriti da li će odbrana imati svoje svjedoke ili će odbranu temeljiti na činjenici da je ovaj slučaj već presuđen pred Haškim tribunalom, javlja Patria.

(slobodna.bosna)

[SPINERKA]

ako bas mora ''zena u crvenom'' sto ne uze ovu

[Melek]

Sta ce od te pritke?

[SPINERKA]

Sta ce od te pritke?

da ne ostane iza resetaka

[Hannibal]

Sta ce od te pritke?

da ne ostane iza resetaka

Jel ovo ona zena od dzordza klunija?

[Melek]

Ma jok, Maja

[Nole]

Pa normalno, kad nemaju kome suditi iz ARBiH, pa da ne čitamo kako je pripadnik ARBiH iz Živinica, suđen jer je uzeo popišani TV iz srpske kuće. Istina.

Pa tog neserećnika će sud u BIH i osuditi a ubice ovih dole navedenih ljudi neće!!!!




Blječeva

Selo u podrinjskoj opštini Bratunac (selo je imalo Srba 71, muslimana 532, jugoslovena 4). Muslimani izvršili ničim izazvan napad na srpski deo sela na Đurđevdan 6. maja 1992. pre podne u vreme kada se u mnogim srpskim kućama proslavljao praznik. Taj neočekivan napad, ustvari nagoveštaj progona i istrebljivanja Srba iz bratunačkog i srebreničkog podrinja, dogodio se u vreme intenzivnih mirovnih pregovora Srba i muslimana. Napad na srpski deo Blječeve, kao i napad na Gnionu u srebreničkoj opštini, koji se dogodio istog dana, prekratili su sve srpske iluzije da do oružanog sukoba ipak neće doći. To je u isto vreme bio dokaz da oružane sukobe nameću muslimani pažljivo birajući vreme i mesta napada. Ovom prilikom za početak svog pohoda izabrali su dva mala nezaštićena srpska zaseoka koja se nisu ni pokušala braniti, a za vreme napada odredili su dan velikog srpskog praznika. To je značilo da cilj nisu samo srpska sela već i vernici koji pripadaju pravoslavnoj veroispovesti. Ta praksa se narednih godina ponavljala i otuda i danas rašireno uverenje da je reč ne samo o građanskom, već i o verskom ratu, muslimani kažu džihadu, u BiH. Imovina žrtava opljačkana i spaljena.

Žrtve: 1) Kosana (Novak) Zekić, 1928; 2) Gojko (Lazar) Jovanović, 1917; 3) Milan (Milak) Zekić, 1954. (koji je nakon dva meseca podlegao povredama u Beogradu.)

Konjević Polje

Muslimansko selo u opštini Bratunac, (Srba 8, muslimana 983, jugoslovena 4, ostalih 4). Na raskrsnici saobraćajnica Bratunac-Vlasenica-Zvornik 27. maja 1992. u osam časova oružane formacije Armije BiH - sastavljene od lokalnog muslimanskog stanovništva sa podrucja Bratunca, Konjević Polja, Vlasenice, Kasabe, Cerske i Srebrenice - iz zasede presrele veću kolonu privrednih teretnih civilnih motornih vozila preduzeća DD "Boksit" iz Milića. Kamione su vozila lica srpske nacionalnosti i u zasedu su ušla prilikom povratka posle isporuke boksitne rude fabrici glinice Karakaj u Zvorniku. Žrtve ovog napada jedino vozači kamiona. Tom prilikom spaljeno teretno vozilo marke "Mercedes" reg. br. ZV 249-29.

Žrtve: 1) Novica (Milko) Sušić, 1962; 2) Zoran (Nenad) Popović, 1959; 3) Đordo (Milenije) Mijatović, 1950; 4) Stevo (Novak) Simić, 1953; 5) Milomir (Jovo) Vujadinović, 1960.

Sandići

Muslimanski zaselak u blizini muslimanskog sela Hrnčići (muslimana 1226) u opštini Bratunac na regionalnoj saobraćajnici između Bratunca i raskrsnice Konjević Polje gde se račva magistralni put za Beograd i Sarajevo, postavljene barikade i zaseda 29. maja 1992. Barikada poslužila kao mamac za policiju Bratunca. Prilikom dolaska radi uklanjanja barikade policajci ušli u zasedu koju su prethodno postavili naoružani muslimani okolnih sela: Sandići, Lolići, Glogova, Konjević Polje, Kasaba... Prilikom deblokade saobraćajnice i uklanjanja barikade na srpske policajce otvorena žestoka unakrsna vatra iz pešadijskog naoružanja. Jedna od žrtava bio je i pokojni Milutin Milošević, za koga je tadašnji predstavnik OUN za područje bivše Jugoslavije Tadeuš Mazovjecki u jednom od svojih brojnih izveštaja i optužbi protiv Srba, naveo da su ga ubili Srbi zato što je štitio muslimane u Bratuncu. Mazovjecki je svesno prikrio istinu da su časnog čoveka i profesionalca Milutina Miloševića ubili muslimani koje je štitio. To je primer samo jedne od brojnih obmana svetske javnosti i OUN koje je počinio gospodin Tadeuš Mazovjecki. Do tela ovih ljudi dugo se nije moglo prići, a eshuminirana su i dostojanstveno sahranjena tek nakon deset meseci, marta 1993.

Žrtve: 1) Milutin (Stevo) Milošević, 1948; 2) Jovo (Sreten) Blagojević, 1973; 3) Dragica (Stojan) Matikosa, 1955; 4) Sreto (Milan) Suzić, 1960; 5) Miodrag (Milo) Vorkapić, 1971; 6) Ivan (Ratko) Ivanović, 1970; 7) Dragan (Desimir) Petrović, 1967; 8) Vesna Krdžalić; 9) Aleksandar (Mirko) Grahovac, 1972; 10) Žarko Ivanovski.

Loznička Rijeka

Uglavnom srpsko selo sa malim brojem muslimana (Srba 132, muslimana 22) u bratunačkoj opštini prvi put napadnuto od naoružanih pripadnika "Zelenih beretki" iz sastava Armije BiH na veliki srpski praznik Vidovdan, 28. juna 1992. oko podneva. Jedinice napadača sastavljene isključivo od naoružanog lokalnog muslimanskog stanovništva sa podrucja Bratunca i susedne Srebrenice. Zahvaljujuci relativno efikasnom otporu meštana i pomoći koja je blagovremeno pristigla iz Bratunca i okolnih srpskih mesta Loznica se u izvesnoj meri ipak odbranila i spasla od još većih ljudskih gubitaka, pljačke i konačnog razaranja. Medutim, i pored toga, prilikom odbrane sela, stradalo je mnogo meštana srpske nacionalnosti. Opljačkano je i popaljeno dosta srpskih kuća do kojih su muslimani uspeli da se probiju.

Žrtve:1) Srećko (Radivoje) Milovanović,1943; 2) Jovana (Gavrilo) Milovanović, 1942; 3) Verica (Živan) Filipović, 1975. i njen otac 4) Živan (Vladimir) Filipović, 1954; 5) Đordo (Milisav) Filipović, 1949; 6) Jelena (Živojin) Stojanović, 1952; 7) Radovan (Milan) Lukić, 1950; 8) Miloje (Mitar) Damjanović, 1971; 9) Milorad (Mićo) Rončević, 1960; 10) Svetozar (Sreten) Vučetić, 1957; 11) Milenko (Nedeljko) Nikolić, 1963.

Zagoni

Veliko selo sa ubedljivo srpskom većinom (muslimana 103, Srba 480) u opštini Bratunac bilo je u kratkom vremenskom razdoblju 1992. žrtva dva veoma žestoka muslimanska napada. Prvi napad na srpski deo ovog sela izvršen 5. jula 1992. oko 15 časova dok su meštani obavljali svoje redovne poljoprivredne i kućne poslove. U ovoj akciji protiv Srba Zagona u neočekivano velikom broju učestvovale komšije, muslimani Zagona, kao i susednog sela Potočari, a njima su se pridružili i muslimani iz okolnih sela sa područja Bratunca i Srebrenice, od prvog dana svrstane u oružane formacije Armije BiH i policijske jedinice MUP-a. U ovom iznenadnom i ničim izazvanom napadu na surov način ubijen i masakriran veliki broj civilnih lica srpske nacionalnosti. Sve srpske kuće koje su muslimani osvojili i zaposeli do temelja opljačkane, popaljene i razorene.

Žrtve: 1) Milošević (Milovan) Ljubica, 1939; 2) Milošević (Jovan) Miloš, 1932; 3) Milošević (Ilija) Rada, 1968; 4) Tanasijević (Blagoje) Čedomir, 1942; 5) Gvozdenović (Sreten) Rajko, 1927; 6) Gvozdenović (Miladin) Dragoljub, 1954; 7) Gvozdenović (Milorad) Blagoje, 1944; 8) Gvozdenović (Radoje) Rada, 1973; 9) Dimitrić (Milorad) Mileva, 1912; 10) Dimitrić (Mitar) Marko, 1974; 11) Jašinski (Stevan) Matija, 1940; 12) Malović (Ilija) Miodrag, 1943; 13) Mihajlović (Jefto) Mihajlo, 1951; 14) Paunović (Periša) Dušanka, 1954.

Biljača

Dosta veliko podrinjsko, prema Srbiji i SRJ prigranično, uglavnom muslimansko selo (Hrvata 1, muslimana 629, Srba 17, Jugoslovena 7) pripada opštini Bratunac. U ovom selu su stradali uglavnom mladići iz Bratunca koji su u pokušaju da pomognu Zalazju i Sasama, susednim selima u srebreničkoj opštini, koja su napali muslimani Srebrenice, pripadnici Armije BiH na Petrovdan, 12. jula 1992. naišli na muslimansku zasedu. I tu je ostalo veoma malo preživelih.

Žrtve:1) Živković (Nenad) Dragomir, 1970; 2) Živanović (Cvijetin) Jovan,1969; 3) Živanović (Dragan) Milivoje,1972; 4) Jokić (Ivana) Božidar,1968; 5) Jokić (Savo) Dragoljub, 1961; 6) Kovačević (Andre) Boško, 1969; 7) Mitrović (Milojko) Nedeljko, 1965; 8) Perić (Milorad) Željko, 1973; 9) Savić (Branko) Milenko, 1968; 10) Savić (Laze) Dragan, 1953; 11) Spasojević (Stjepan) Tomo, 1956; 12) Đokić (Nedo) Milan, 1967; 13 )Andrić (Stojan) Miroslav, 1967; 14) Jokić Bogdan;

Zagoni

Već pominjano selo sa velikim brojem Srba, u opštini Bratunac, pretrpelo novi žestok napad pripadnika oružanih formacija Armije BiH prikupljenih iz okolnih muslimanskih naselja i Srebrenice na Petrovdan, 12. jula 1992. I tada, ponovo, kao da im prethodni napad nije bio dovoljno uspešan, pljačkali su i razarali ovo selo i, pritom, ponovo ubili znatan broj meštana srpske nacionalnosti. Od tada su Zagoni, bar dok rat traje, za Srbe konačno nedostupni za boravak i život, napušteni i opusteli.

Žrtve: 1) Dimitrić (Milko) Milovan, 1962; 2) Jovanović (Jakov) Miodrag, 1952; 3) Milošević (Živojin) Dušan, 1963; 4) Milošević (Aleksa) Đordo, 1934; 5) Milošević (Branko) Vidosav, 1968; 6) Milošević (Milko) Dragiša, 1963. i 7) Milošević (Milko) Miodrag, 1970.

Magašići

Selo u bratunačkoj opštini napadnuto od velikog broja naoružanih lokalnih muslimana pripadnika Armije BiH, regrutovanih sa područja opština Bratunac, Srebrenica i Vlasenica, dva puta u kratkom vremenskom razmaku od svega pet dana: 20. i 25. jula 1992. god. Magašići su podeljeni na donje i gornje Magašiće i selo gotovo u podjednakom broju naseljavaju Srbi i muslimani (Srba 353, muslimana 292). Navedeni napadi izvršeni samo na srpski deo Magašića i susednu Ranču i tom prilikom ubijeno osam meštana srpske nacionalnosti, od toga šest ženskih osoba. Preživeli srpski stanovnici napustili selo i našli se u izbeglištvu, uglavnom u RS, ali i u Jugoslaviji. Srpsku pokretnu imovinu i stočni fond u najvećoj meri opljačkali nenaoružani civili koji su u velikom broju pristigli iz okolnih muslimanskih sela. Stambeni i ostali objekti domaćinstva, kao i druga nepokretna imovina u vlasništvu Srba, razoreni i spaljeni.

Žrtve: 1) Ilić (Dušan) Ljiljana, 1975; 2) Ilić (Marko) Zorka, 1947; 3) Ilić (Milorad) Milenija, 1944; 4) Ilić (Petar) Ljubinka, 1952; 5) Ilić (Radomir) Marjan, 1963; 6) Milanović (Miloš) Ljubica, 1929; 7) Popović (Pero) Blagoje, 1907; 8) Popović (Risto) Leposava, 1919.

Hranča

Pretežno muslimansko selo u neposrednoj blizini Bratunca (muslimana 545, Srba 152). Na srpski deo sela izvršen neočekivano veoma žestok napad, kao i na susedno selo Magašići, 25. jula 1992. u 13,30 časova dok su se meštani nalazili u poljima i obavljali uobičajene letnje poljoprivredne poslove. Prilikom napada i upada u selo ubijeno i ranjeno više civilnih lica srpske nacionalnosti. Pored toga, svi Srbi proterani iz sela, a njihova pokretna imovina opljačkana, nepokretna spaljena i uništena. Time je prekinut saobraćaj na, za Srbe veoma značajnoj relaciji, Bratunac-Kravica. U napadu učestvovali muslimani Hranče i njihovi saborci iz okolnih muslimanskih sela sa područja Bratunca, Vlasenice i Srebrenice, pripadnici oružanih formacija Armije BiH.

Žrtve: 1) Mirković (Živorad) Ljubica, 1942; 2) Đuričić (Nikolija) Cvijetin, 1930; 3) Jokić (Stojana) Momčilo, 1928; 4) Živana (Mirko) Lukić, 1944; 5) Marko (Jakov) Mićić, 1949; 6) Ilija (Radisav) Mićić, 1949; 7) Dostana Cvjetinović; 8) Stanimir Mitrović, koji je podlegao povredama.

Ježestica

Jedno od najvećih čisto srpskih sela (502 stanovnika srpske nacionalnosti) na brdovitom području Kravice u opštini Bratunac napadnuto 8. avgusta 1992. od strane muslimana susednog sela Jaglića i muslimanskih jedinica iz sela sa šireg područja Bratunca, Vlasenice i Srebrenice, pripadnika Armije BiH. U vreme napada meštani se nalazili u poljima zaokupljeni svojim svakodnevnim letnjim poljoprivrednim poslovima. U tom napadu u Ježestici ubijeno, na veoma svirep nacin, devet civila srpske nacionalnosti. Jednoj od žrtava napadači odsekli glavu koju je po Srebrenici danima nosio poznati zlikovac Kemal Mehmedović-Kemo iz srebreničkog sela Pale. Po osvajanju sela muslimani opljačkali što se moglo opljačkati, a ostalo razorili i popalili.

Žrtve: 1) Bogičević (Rado) Vojin, 1929; 2) Mladenović (Obren) Slavka, 1931. i njena dva sina: 4) Mladenović (Ljubomir) Anđelko, 1965; 5) Mladenović (Ljubomir) Dragan, 1960; 6) Ranković (Miloš) Sreten, 1962; 7) Ranković (Vujadin) Milan, 1935; 8) Stjepanović (Nedeljko) Savka, 1951; 9) Stjepanović (Obrad) Milosav, 1919. i 10) Đurić (Savan) Srbo, 1944.

Zalužje

Zaseda u ovom muslimanskom selu u opštini Bratunac, koju su 16. septembra 1992. na lokalnoj asfaltiranoj saobraćajnici Bratunac-selo i rudnik Sase organizovali naoružani muslimani ovog i susednih muslimanskih sela, pripadnici Armije BiH. Tom prilikom sačekano manje teretno vozilo, tzv. tamić, na čijoj karoseriji se nakrcalo preko dvadeset pet civilnih lica srpske nacionalnosti koja su se oko 18 časova vraćala sa sahrane iz Bratunca u selo Bjelovac i okolna srpska sela i zaseoke. U žestokoj unakrsnoj vatri iz lakog pešadijskog naoružanja ubijeno devet i lakše i teže ranjeno više lica. Zahvaljujući prisebnosti teško povredenog vozača kamionet sa žrtvama i preživelim putnicima probio se kroz blokadu i zaštitu našao u Bjelovcu.

Žrtve: 1) Milisav (Stojan) Lukić, 1942; 2) Rajko (Nedeljko) Vujadinović, 1971; 3) Krsto (Cvijetin) Jovanović, 1955; 4) Dragan (Boško) Kovačević, 1959; 5) Tomislav (Miloš) Stojanović, 1966; 6) Danica Stojanović, 1931; 7) Radojka (Simo) Vučetić, 1946; 8) Tomo (Milan) Lončarević, 1948; 9) Mladen (Ivan) Petrović, 1971.

Fakovići

Plodno i bogato podrinjsko selo u opštini Bratunac sa znatno brojnijim srpskim stanovništvom (Srba 115, muslimana 33) napadnuto 5. oktobra 1992. Napad na Fakoviće izvršile jedinice Armije BiH formirane po okolnim muslimanskim selima na području Bratunca i Srebrenice znatno pre početka ratnih sukoba u ovom kraju. Prilikom napada ubijeno šesnaest lica srpske nacionalnosti. Napad je izvršen u ranim popodnevnim časovima dok je većina čeljadi bilo zauzeto branjem kukuruza u poljima izvan sela. Pri upadu napadača u selo veliki broj meštana ranjen ili zarobljen. Zarobljenici odvedeni u zatvor u Srebrenici, a sva srpska imovina, pogotovo žitarice i stoka opljačkani. Mnoge zgrade i sve ostalo što se nije moglo odneti muslimanski napadači spalili i uništili. To su učinili i sa srpskom pravoslavnom crkvom koju su oskrnavili, opljačkali i demolirali.

Žrtve: 1) Božić (Radoje) Desanka, 1924; 2) Marković (Milovan) Olga, 1935; 3) Marković (Milovan) Slavka, 1931; 4) Nikolić Ljuba, 1954; 5) Đurić Danilo, 1910; 6) Ivanović (Milan) Miroslav, 1973; 7) Marković (Savo) Radoje, 1941; 8) Marković (Stevo) Radomir, 1939; 9) Nikolić (Milovan) Petko, 1954; 10) Nikolić (Sreten) Milovan, 1923; 11) Savić (Jovo) Radovan, 1965; 12) Subotić (Blagoje) Milomir, 1959; 13) Đokić (Vlado) Milovan, 1936; 14) Đokić (Mileta) Sreten, 1938; 15) Đokić (Nedeljko) Đoko, 1955; i 16) Đukić (Radovan) Vidoje, 1954.

Boljevići

Opština Bratunac, dosta veliko srpsko selo u plodnoj dolini reke Drine (415 stanovnika) muslimanske snage sa ovog područja, pripadnici Armije BiH, napale u isto vrme kad i susedne Fakoviće 5. oktobra 1992. Tom prilikom ubili devet uglavnom starijih osoba koje su, izlažući opasnosti svoje živote, ostale u selu da hrane stoku i čuvaju kuće i imanja. Usled stalnih nasrtaja i povremenih upada muslimana na periferne delove sela, koji su se obnavljali od početka njihovog terora na ovom području, većina meštana, posebno žene i deca, blagovremeno izbegli uglavnom u Bratunac, ali dobrim delom i u Srbiju, u susedne prekodrinske granične opštine Ljuboviju i Bajinu Baštu. Boljevići su posle ovog napada dugo bili napušteno, opljačkano i spaljeno selo. Kolone civila muslimanskih pljačkaša i palikuća, starce, žene i decu, predvodili lokalni rukovodioci Stranke demokratske akcije.

Žrtve: 1) Miljana Despotović; 2) Petra (Milorad) Prodanović, 1927; 3) Stojka (Jovan) Stjepanović, 1922; 4) Stanija Vasić, 1930; 5) Radovan (Sreto) Đukić, 1922; 6) Milutin (Ljubisav) Ristić, 1940; 7) Zarija (Novica) Ristić, 1928; 8) Vladan (Manojlo) Vasić, 1929. i 9) Đokić (Sreten) Svetozar, 1965.

Sikirić

Opština Bratunac, selo sa relativno ravnomernim brojem srpskog i muslimanskog stanovništva (Srba 201, muslimana 241). Napad na srpski deo sela 14. decembra 1992. u ranim jutarnjim časovima izvršile muslimanske oružane formacije Armije BiH regrutovane iz muslimanskih naselja Bratunca, Srebrenice i okolnih opština. Srpski deo sela opljačkan i uništen, a veliki broj meštana ubijen veoma svirepo, posle zarobljavanja, uglavnom hladnim oružjem. Prilikom napada gotovo podjednako stradali malobrojni branioci, kao i meštani srpske nacionalnosti koje su pokušali da se odbrane. Posle osvajanja muslimani opljačkali imovinu, prikupljenu letinu, stoku i sve što se moglo odneti. Ostalo razorili i spalili. Selo je potom mesecima ostalo nedostupno Srbima koji su u njemu nekada živeli.

Žrtve: 1) Živojin (Blagoje) Ilić, 1928; 2) Radojka (Kosta) Ilić, 1935; 3) Radovan (Bogosav) Mitrović,1948. i njegov brat 4) Srećko (Bogosav) Mitrović, 1946; 5) Milomir (Bogosav) Nedeljković, 1940; 6) Ljubisav (Obrad) Nedeljković, 1925; 7) Ratko (Svetislav) Nedeljković,1946; 8) Slobodan (Miladin) Petrović, 1976; 9) Dušan (Rade) Prodanović, 1931; 10) Obrenija (Miladin) Rankić, 1934; Zlatan (Ranko) Simić, 1961; Živadin (Svetolik) Simić, 1946; 11) Radisav (Svetolik) Simić, 1939; 12) Grozdana (Vasilije) Simić, 1931; 13) Dragiša (Branko) Stevanović, 1966; 14) Milomir (Ljubisav) Tanasić, 1939; 15) Milan (Petra) Tanasić, 1957; 16) Obrenija (Obrad) Trišić, 1931; 17) Novak (Srećko) Vuksić, 1931; 18) Milovan (Maksim) Simić, 1949.

Bjelovac

U opštini Bratunac, pretežno srpsko selo na obali Drine (Srba 238, muslimana 51). Napad velikog broja muslimana pripadnika Armije BiH, uglavnom dobrovoljaca iz okolnih muslimanskih sela bratunačke i srebreničke opštine, u nekoj vrsti lančanog pohoda na srpska naselja koja se duž Drine granice sa Srbijom, izvršen istovremeno kad i napad na Sikirić, u samo praskozorje 14. decembra 1992. I u ovom selu registrovan je veliki broj žrtava medu civilnim srpskim stanovništvom i njihovim braniocima. Ostali meštani zaštitu potražili u Bratuncu i preko Drine u Srbiji. Za prelaz reke jedino, ali i veoma rizično sredstvo, bili su čamci. Srpska pokretna imovina u Bjelovcu, posebno stoka, hrana i letina opljačkana, a nepokretna imovina, kuće i ostale zgrade domaćinstva, razorena i uništena. Selo je narednih nekoliko meseci ostalo pusto i u posedu muslimanskih oružanih snaga.

Žrtve: 1) Bogičević (Milenko) Zlatan, 1975; 2) Cvijić (Ilija) Miodrag, 1972; 3) Despotović (Vitomira) Slobodan; 4) Filipović (Nedo) Stevo, 1951; 5) Ilić (Ilija) Milisav, 1957; 6) Ilić (Mićo) Milun, 1939; 7) Jovanović (Miloš) Zlata, 1911; 8) Jovanović (Milisav) Radenka, 1974; 9) Lukić (Radivoje) Vida, 1933; 10) Marinčević Miroslav, 1965; 11) Matić (Ilija) Radivoje, 1937. i njegove kćerke 12) Matić (Radivoje) Gordana, 1967. i 13) Matić (Radivoje) Snežana, 1965; 14) Miladinović (Petko) Mirko, 1971. i njegov brat 15) Miladinović (Petko) Čedo, 1975; 16) Milutinović (Čedo) Slavko, 1963; 17) Nedeljković (Ratko) Slobodan, 1970; 18) Petrović (Krsto) Mirko,1920; 19) Petrović (Milan) Mirko, 1972; 20) Savić (Ostoja) Mitar, 1954; 21) Tanasić (Sreten) Radovan, 1923; 22) Tomić (Žiko) Rajko, 1955; 23) Tošić (Živorad) Milorad, 1972; 24) Trišić (Tomislav) Zoran, 1968; 25) Desimir (Nikodin) Matić, 1928.

Loznička Rijeka

U podrinjskoj opštini Bratunac, selo sa dominantnom srpskom većinom (Srba 132, muslimana 22) napadnuto istovremeno kad i Sikirić i Bjelovac, u ranim jutarnjim časovima 14. decembra 1992. Rec je o tri susedna skoro povezana sela na istoj saobraćajnici u dolini reke Drine koja su u tom pohodu jedinica Armije BiH, sastavljenih od muslimana Bratunca, Vlasenice i Srebrenice, sravnjena sa zemljom. I u ovom slučaju podjednako su stradali branioci kao i članovi njihovih porodica, izuzev dece koja su, kao i u ostalim selima, već ranije bila sklonjena u Bratunac i Srbiju. Međutim, to je za Lozničku Rijeku, od početka muslimanskog terora na ovom području, bio već drugi napad, pljačka i pustošenje. Posle svega toga prilike za spas i opstanak Srba u ovom selu više nije bilo.

Žrtve: 1) Dadić (Marko) Ratko, 1954; 2) Damnjanović (Vidoje) Slavomir, 1971; 3) Damnjanović (Svetozar) Nedeljko, 1959; 4) Filipović (Milisav) Dragoljub, 1942. i njegov sin 5) Filipović (Dragoljub) Dragan, 1962; 6) Jovanović (Petko) Milan, 1948; 7) Jokanović (Petar) Đoko, 1956; 8) Jovanović (Veselin) Miloš; 1928; 9) Knežević (Vojislav) Željko, 1966; 10) Lukić (Čedo) Krstina, 1948; 11) Milkovski (Nikolče) Bojan, 1938; 12) Petrović (Božidar) Mladen, 1958; 13) Petrović (Bogdan) Miodrag, 1948; 14) Petrović (Milorad) Dušan, 1938; 15) Stanković (Rajko) Radenko, 1972; 16) Simić (Ilija) Ratko, 1951; 17) Todorović (Krsto) Božo, 1949; 18) Vučetić (Savo) Radovan; 1943. i sin 19) Milenko (Radovan) Vučetić, 1975; 20) Đukić (Leposava) Radoslav, 1968.

Brana Bačići

Srpsko selo (Srba 263) na području mesne zajednice Kravica, opština Bratunac, celo leto nalazilo se na meta oružanih napada iz okolnih muslimanskih sela Cerske, Kasabe, Konjević Polja, Pobuda. Do najtežeg napada na Branu Bačiće došlo 14. decembra 1992. Akciju izvele muslimanske oružane jedinice iz sastava Cersko-Srebreničke operativne grupe, Armije BiH, pod komandom Nasera Orića. Posle teških borbi selo se uglavnom odbranilo, ali je u odbrani sela život izgubilo više lica srpske nacionalnosti.
Žrtve: 1) Rajko (Živojin) Tomić, 1955; 2) Dušan (Milorad) Petrović, 1938; 3) Vasilj (Petar) Todorović, 1955; 4) Ratko (Marko) Dadić, 1954; 5) Slavko (Nedo) Ilić, 1939.

Ježestica

U opštini Bratunac. Ovo čisto srpsko i dosta veliko selo ponovo je doživelo tragediju na pravoslavni Božić, 7 januara 1993. I u ovom napadu, kao i u onom od 8. avgusta 1992, stradao je veliki broj meštana Ježestice. Reč je pre svega o civilnim licima srpske nacionalnosti i njihovim najbližim koji su pokušavali da odbrane selo. U pohodu na Ježesticu prednjačili su muslimani susednog Jaglića, a sa njima i stanovnici ostalih okolnih muslimanskih sela koji su još od proleća bili svrstani u formacije Patriotska liga, Zelene beretke i ostale jedinice oružanih snaga Armije BiH. Posle ovog njihovog pohoda Ježestica je spaljena, skoro sravnjena sa zemljom, opljačkana i opustošena ne samo od vojnika, već još više od članova njihovih porodica, odnosno muslimanskih civila sa područja Jaglica, Cerske, Pobuda, Konjević Polja, Kasabe i drugih okolnih, uglavnom manjih, sela i zaselaka bratunačke i susednih srebreničke i vlaseničke opštine.

Žrtve: 1) Vidosava (Mikaila) Trišić, 1946; 2) Radojko (Ljubomir) Bogičević, 1954; 3) Vojislav (Ljubomir) Bogičević, 1949; 4) Milo (Stojan) Jokić, 1926; 5) Radomir (Vujadin) Jovanović, 1959; 6) Ratko (Dragomir) Miladinović, 1959; 7) Đordo (Dragomir) Miladinović, 1958; 8) Nedeljko (Milorad) Milanović, 1937; 9) Dragan (Nedeljko) Milanović, 1970; 10) Milovan (Risto) Ostojić, 1949; 11) Mitar (Risto) Ostojić, 1934; 12) Krstivoje (Vladimir) Đukanović, 1935; 13) Boško (Miloš) Đukanović, 1928; 14) Nevenka (Risto) Đukanović, 1946; 15) Drago (Pavle) Lazić, 1913. i 16) Gordan (Cvijetin) Nikolić, 1958.

Kravica

Čisto srpsko selo u opštini Bratunac (Srba 353, ostalih 4), a pod istim nazivom i veoma poznato i područje koje sačinjava više srpskih sela i zaselaka: Brana Bačići (Srba 263), Banjevići (Srba 38), Mandići, Mratinci (Srba 218, muslimana 70), Popovići, Lipenovići (Srba 235, jugoslovena 3), Pobrđe (Srba 196, muslimana 50), Kajići, Opravdići (Srba 434) i dr. U tim selima živelo je oko 2000 stanovnika srpske nacionalnosti. Od početka sukoba u ovom delu Podrinja ta srpska sela su, kao i za vreme Drugog svetskog rata, napadana od strane muslimana iz Srebrenice, Cerske, Pobuda, Konjević Polja, Jaglića, Kasabe, bezmalo svih muslimanskih naselja bratunačke, srebreničke, zvorničke i vlaseničke opštine. Oružane provokacije i napadi bili su veoma česti, ali svakako najžešći, prethodno dobro pripremljen i organizovan napad veoma jakih muslimanskih snaga, izvršen je na pravoslavni Božić, 7. januara 1993. Tom prilikom su stradala sva kravička srpska naselja i ubijeni mnogi meštani iz tih sela. Oskrnavljena i opljačkana srpska pravoslavna crkva. Tela većine stradalnika iz tog napada pronalažena su, smrznuta, po okolnim šumama i jarugama i izvlačena tokom cele zime.
Naser Orić, komandant ove akcije, istražiteljima Haškog tribunala je o slučaju Kravice izjavio: "I jedni i drugi su ginuli tu... Seljane niko nije pomicao, ostavljeni su da truhnu, niko se nije obazirao na unakažene leševe koji su ležali oko puta i izmedu kuća. Danima posle napada žene i muškarci iz Srebrenice i Cerske vraćali su se u Kravicu, noseći sve što se moglo upotrebiti." I to je bilo tačno. Muslimani, podjednako civili: žene, deca i starci, kao i vojnici pljačkali su i razarali po Kravici sve što su stigli i to je trajalo više od dva meseca. Zvanična sahrana žrtava kravičke tragedije obavljena je znatno kasnije, posle oslobadanja ovog područja i povratka Srba u Kravicu i ostala sela ovog kraja. Srbi su se vratili u Kravicu tek 16. matra 1993. i tada su konačno sakupljena tela mnogih kravičkih žrtava. Sahranjeni su nakon nepunih sedam dana po oslobođenju Kravice, 22. marta 1993. na srpskom bratunačkom groblju.

Žrtve: 1) Negoslav (Mikailo) Erić, 1912. Kravica; 2) Krstina (Nikola) Erić, 1914. Kravica; 3) Pajkan (Pajo) Gavrić, 1963. Kravica; 4) Milovan (Todosije) Nikolić, 1946. Kravica; 5) Risto (Krsto) Popović, 1920. Kravica; 6) Kostadin (Risto) Popović, 1947. Kravica; 7) Mara (Vaso) Božić, 1909. Mandići; 8) Stevo (Stojan) Božić, 1951. Mandići; 9) Krsto (Dušan) Lazić, 1933. Brana Bačići; 10) Miladin (Drago) Momčilović, 1935. Opravdići; 11) Vaso (Marko) Nikolić, 1920. Brana Bačići; 12) Mitar (Cvijan) Nikolić, 1927. Kajići; 13) Ljubica Obačkić, 1918. Mratinjci; 14) Tankosava (Vasilj) Stevanović 1938. Brana Bačići; 15) Vladimir (Stojan) Stojanović, 1915. Brana Bačići; 16) Stojan (Mitar) Jovanović, 1948. Kravica; 20) Ivan (Vladimir) Đukanović, 1954. Kravica.

Ciljkovici

Opština Bratunac. Relativno malo srpsko selo u mesnoj zajednici Kravica (90 stanovnika srpske nacionalnosti) najžešći napad muslimana ovog kraja, pripadnika Armije BiH, doživelo je, kao i ceo taj kraj, na srpski Božić, 7. januara 1993. I pored junačke i požrtvovane odbrane malobrojnih meštana selo je okupirano i uništeno. Mnogi ljudi, branioci i članovi njihovih porodica, su izginuli. Njihova imovina, pokućstvo, stoka, rezerve hrane, alati i poljoprivredna oruđa opljačkani, a kuće i ostala nepokretna imovina spaljeni i razoreni. Tela znatnog broja pokojnika dugo su bila nedostupna porodicama i skoro ceo zimski period ostala nesahranjena. Šiljkovići su tih zimskih meseci u mnogome delili sudbinu Ježestice i Kravice i većeg broja srpskih sela bratunačke opštine.

Žrtve: 1) Radoje (Radovana) Pavlović, 1934; 2) Miladin (Dušan) Dolijanović, 1963; 3) Lazar (Kostadin) Veselinović, 1935; 4) Stanoje (Stanko) Đokić, 1942; 5) Miladin (Radovan) Stevanović, 1943; 6) Vaskrsije (Đorde) Vasović, 1956; 7) Dragan (Dragoslav) Radović, 1968; 8) Radenko (Ljubo) Radović, 1974; 9) Novica (Slobodan) Bogicevic, 1976; 10) Slobodan (Jovan) Bogičević, 1945; 11) Mile (Savo) Saveljić, 1964; 12) Božo (Drago) Radović, 1943. 13) Višnjić (Todor) Ratko, 1949.

[Krokodil Behko]

Pa normalno, kad nemaju kome suditi iz ARBiH, pa da ne čitamo kako je pripadnik ARBiH iz Živinica, suđen jer je uzeo popišani TV iz srpske kuće. Istina.

Pa tog neserećnika će sud u BIH i osuditi a ubice ovih dole navedenih ljudi neće!!!!




Blječeva

Selo u podrinjskoj opštini Bratunac (selo je imalo Srba 71, muslimana 532, jugoslovena 4). Muslimani izvršili ničim izazvan napad na srpski deo sela na Đurđevdan 6. maja 1992. pre podne u vreme kada se u mnogim srpskim kućama proslavljao praznik. Taj neočekivan napad, ustvari nagoveštaj progona i istrebljivanja Srba iz bratunačkog i srebreničkog podrinja, dogodio se u vreme intenzivnih mirovnih pregovora Srba i muslimana. Napad na srpski deo Blječeve, kao i napad na Gnionu u srebreničkoj opštini, koji se dogodio istog dana, prekratili su sve srpske iluzije da do oružanog sukoba ipak neće doći. To je u isto vreme bio dokaz da oružane sukobe nameću muslimani pažljivo birajući vreme i mesta napada. Ovom prilikom za početak svog pohoda izabrali su dva mala nezaštićena srpska zaseoka koja se nisu ni pokušala braniti, a za vreme napada odredili su dan velikog srpskog praznika. To je značilo da cilj nisu samo srpska sela već i vernici koji pripadaju pravoslavnoj veroispovesti. Ta praksa se narednih godina ponavljala i otuda i danas rašireno uverenje da je reč ne samo o građanskom, već i o verskom ratu, muslimani kažu džihadu, u BiH. Imovina žrtava opljačkana i spaljena.

Žrtve: 1) Kosana (Novak) Zekić, 1928; 2) Gojko (Lazar) Jovanović, 1917; 3) Milan (Milak) Zekić, 1954. (koji je nakon dva meseca podlegao povredama u Beogradu.)

Konjević Polje

Muslimansko selo u opštini Bratunac, (Srba 8, muslimana 983, jugoslovena 4, ostalih 4). Na raskrsnici saobraćajnica Bratunac-Vlasenica-Zvornik 27. maja 1992. u osam časova oružane formacije Armije BiH - sastavljene od lokalnog muslimanskog stanovništva sa podrucja Bratunca, Konjević Polja, Vlasenice, Kasabe, Cerske i Srebrenice - iz zasede presrele veću kolonu privrednih teretnih civilnih motornih vozila preduzeća DD "Boksit" iz Milića. Kamione su vozila lica srpske nacionalnosti i u zasedu su ušla prilikom povratka posle isporuke boksitne rude fabrici glinice Karakaj u Zvorniku. Žrtve ovog napada jedino vozači kamiona. Tom prilikom spaljeno teretno vozilo marke "Mercedes" reg. br. ZV 249-29.

Žrtve: 1) Novica (Milko) Sušić, 1962; 2) Zoran (Nenad) Popović, 1959; 3) Đordo (Milenije) Mijatović, 1950; 4) Stevo (Novak) Simić, 1953; 5) Milomir (Jovo) Vujadinović, 1960.

Sandići

Muslimanski zaselak u blizini muslimanskog sela Hrnčići (muslimana 1226) u opštini Bratunac na regionalnoj saobraćajnici između Bratunca i raskrsnice Konjević Polje gde se račva magistralni put za Beograd i Sarajevo, postavljene barikade i zaseda 29. maja 1992. Barikada poslužila kao mamac za policiju Bratunca. Prilikom dolaska radi uklanjanja barikade policajci ušli u zasedu koju su prethodno postavili naoružani muslimani okolnih sela: Sandići, Lolići, Glogova, Konjević Polje, Kasaba... Prilikom deblokade saobraćajnice i uklanjanja barikade na srpske policajce otvorena žestoka unakrsna vatra iz pešadijskog naoružanja. Jedna od žrtava bio je i pokojni Milutin Milošević, za koga je tadašnji predstavnik OUN za područje bivše Jugoslavije Tadeuš Mazovjecki u jednom od svojih brojnih izveštaja i optužbi protiv Srba, naveo da su ga ubili Srbi zato što je štitio muslimane u Bratuncu. Mazovjecki je svesno prikrio istinu da su časnog čoveka i profesionalca Milutina Miloševića ubili muslimani koje je štitio. To je primer samo jedne od brojnih obmana svetske javnosti i OUN koje je počinio gospodin Tadeuš Mazovjecki. Do tela ovih ljudi dugo se nije moglo prići, a eshuminirana su i dostojanstveno sahranjena tek nakon deset meseci, marta 1993.

Žrtve: 1) Milutin (Stevo) Milošević, 1948; 2) Jovo (Sreten) Blagojević, 1973; 3) Dragica (Stojan) Matikosa, 1955; 4) Sreto (Milan) Suzić, 1960; 5) Miodrag (Milo) Vorkapić, 1971; 6) Ivan (Ratko) Ivanović, 1970; 7) Dragan (Desimir) Petrović, 1967; 8) Vesna Krdžalić; 9) Aleksandar (Mirko) Grahovac, 1972; 10) Žarko Ivanovski.

Loznička Rijeka

Uglavnom srpsko selo sa malim brojem muslimana (Srba 132, muslimana 22) u bratunačkoj opštini prvi put napadnuto od naoružanih pripadnika "Zelenih beretki" iz sastava Armije BiH na veliki srpski praznik Vidovdan, 28. juna 1992. oko podneva. Jedinice napadača sastavljene isključivo od naoružanog lokalnog muslimanskog stanovništva sa podrucja Bratunca i susedne Srebrenice. Zahvaljujuci relativno efikasnom otporu meštana i pomoći koja je blagovremeno pristigla iz Bratunca i okolnih srpskih mesta Loznica se u izvesnoj meri ipak odbranila i spasla od još većih ljudskih gubitaka, pljačke i konačnog razaranja. Medutim, i pored toga, prilikom odbrane sela, stradalo je mnogo meštana srpske nacionalnosti. Opljačkano je i popaljeno dosta srpskih kuća do kojih su muslimani uspeli da se probiju.

Žrtve:1) Srećko (Radivoje) Milovanović,1943; 2) Jovana (Gavrilo) Milovanović, 1942; 3) Verica (Živan) Filipović, 1975. i njen otac 4) Živan (Vladimir) Filipović, 1954; 5) Đordo (Milisav) Filipović, 1949; 6) Jelena (Živojin) Stojanović, 1952; 7) Radovan (Milan) Lukić, 1950; 8) Miloje (Mitar) Damjanović, 1971; 9) Milorad (Mićo) Rončević, 1960; 10) Svetozar (Sreten) Vučetić, 1957; 11) Milenko (Nedeljko) Nikolić, 1963.

Zagoni

Veliko selo sa ubedljivo srpskom većinom (muslimana 103, Srba 480) u opštini Bratunac bilo je u kratkom vremenskom razdoblju 1992. žrtva dva veoma žestoka muslimanska napada. Prvi napad na srpski deo ovog sela izvršen 5. jula 1992. oko 15 časova dok su meštani obavljali svoje redovne poljoprivredne i kućne poslove. U ovoj akciji protiv Srba Zagona u neočekivano velikom broju učestvovale komšije, muslimani Zagona, kao i susednog sela Potočari, a njima su se pridružili i muslimani iz okolnih sela sa područja Bratunca i Srebrenice, od prvog dana svrstane u oružane formacije Armije BiH i policijske jedinice MUP-a. U ovom iznenadnom i ničim izazvanom napadu na surov način ubijen i masakriran veliki broj civilnih lica srpske nacionalnosti. Sve srpske kuće koje su muslimani osvojili i zaposeli do temelja opljačkane, popaljene i razorene.

Žrtve: 1) Milošević (Milovan) Ljubica, 1939; 2) Milošević (Jovan) Miloš, 1932; 3) Milošević (Ilija) Rada, 1968; 4) Tanasijević (Blagoje) Čedomir, 1942; 5) Gvozdenović (Sreten) Rajko, 1927; 6) Gvozdenović (Miladin) Dragoljub, 1954; 7) Gvozdenović (Milorad) Blagoje, 1944; 8) Gvozdenović (Radoje) Rada, 1973; 9) Dimitrić (Milorad) Mileva, 1912; 10) Dimitrić (Mitar) Marko, 1974; 11) Jašinski (Stevan) Matija, 1940; 12) Malović (Ilija) Miodrag, 1943; 13) Mihajlović (Jefto) Mihajlo, 1951; 14) Paunović (Periša) Dušanka, 1954.

Biljača

Dosta veliko podrinjsko, prema Srbiji i SRJ prigranično, uglavnom muslimansko selo (Hrvata 1, muslimana 629, Srba 17, Jugoslovena 7) pripada opštini Bratunac. U ovom selu su stradali uglavnom mladići iz Bratunca koji su u pokušaju da pomognu Zalazju i Sasama, susednim selima u srebreničkoj opštini, koja su napali muslimani Srebrenice, pripadnici Armije BiH na Petrovdan, 12. jula 1992. naišli na muslimansku zasedu. I tu je ostalo veoma malo preživelih.

Žrtve:1) Živković (Nenad) Dragomir, 1970; 2) Živanović (Cvijetin) Jovan,1969; 3) Živanović (Dragan) Milivoje,1972; 4) Jokić (Ivana) Božidar,1968; 5) Jokić (Savo) Dragoljub, 1961; 6) Kovačević (Andre) Boško, 1969; 7) Mitrović (Milojko) Nedeljko, 1965; 8) Perić (Milorad) Željko, 1973; 9) Savić (Branko) Milenko, 1968; 10) Savić (Laze) Dragan, 1953; 11) Spasojević (Stjepan) Tomo, 1956; 12) Đokić (Nedo) Milan, 1967; 13 )Andrić (Stojan) Miroslav, 1967; 14) Jokić Bogdan;

Zagoni

Već pominjano selo sa velikim brojem Srba, u opštini Bratunac, pretrpelo novi žestok napad pripadnika oružanih formacija Armije BiH prikupljenih iz okolnih muslimanskih naselja i Srebrenice na Petrovdan, 12. jula 1992. I tada, ponovo, kao da im prethodni napad nije bio dovoljno uspešan, pljačkali su i razarali ovo selo i, pritom, ponovo ubili znatan broj meštana srpske nacionalnosti. Od tada su Zagoni, bar dok rat traje, za Srbe konačno nedostupni za boravak i život, napušteni i opusteli.

Žrtve: 1) Dimitrić (Milko) Milovan, 1962; 2) Jovanović (Jakov) Miodrag, 1952; 3) Milošević (Živojin) Dušan, 1963; 4) Milošević (Aleksa) Đordo, 1934; 5) Milošević (Branko) Vidosav, 1968; 6) Milošević (Milko) Dragiša, 1963. i 7) Milošević (Milko) Miodrag, 1970.

Magašići

Selo u bratunačkoj opštini napadnuto od velikog broja naoružanih lokalnih muslimana pripadnika Armije BiH, regrutovanih sa područja opština Bratunac, Srebrenica i Vlasenica, dva puta u kratkom vremenskom razmaku od svega pet dana: 20. i 25. jula 1992. god. Magašići su podeljeni na donje i gornje Magašiće i selo gotovo u podjednakom broju naseljavaju Srbi i muslimani (Srba 353, muslimana 292). Navedeni napadi izvršeni samo na srpski deo Magašića i susednu Ranču i tom prilikom ubijeno osam meštana srpske nacionalnosti, od toga šest ženskih osoba. Preživeli srpski stanovnici napustili selo i našli se u izbeglištvu, uglavnom u RS, ali i u Jugoslaviji. Srpsku pokretnu imovinu i stočni fond u najvećoj meri opljačkali nenaoružani civili koji su u velikom broju pristigli iz okolnih muslimanskih sela. Stambeni i ostali objekti domaćinstva, kao i druga nepokretna imovina u vlasništvu Srba, razoreni i spaljeni.

Žrtve: 1) Ilić (Dušan) Ljiljana, 1975; 2) Ilić (Marko) Zorka, 1947; 3) Ilić (Milorad) Milenija, 1944; 4) Ilić (Petar) Ljubinka, 1952; 5) Ilić (Radomir) Marjan, 1963; 6) Milanović (Miloš) Ljubica, 1929; 7) Popović (Pero) Blagoje, 1907; 8) Popović (Risto) Leposava, 1919.

Hranča

Pretežno muslimansko selo u neposrednoj blizini Bratunca (muslimana 545, Srba 152). Na srpski deo sela izvršen neočekivano veoma žestok napad, kao i na susedno selo Magašići, 25. jula 1992. u 13,30 časova dok su se meštani nalazili u poljima i obavljali uobičajene letnje poljoprivredne poslove. Prilikom napada i upada u selo ubijeno i ranjeno više civilnih lica srpske nacionalnosti. Pored toga, svi Srbi proterani iz sela, a njihova pokretna imovina opljačkana, nepokretna spaljena i uništena. Time je prekinut saobraćaj na, za Srbe veoma značajnoj relaciji, Bratunac-Kravica. U napadu učestvovali muslimani Hranče i njihovi saborci iz okolnih muslimanskih sela sa područja Bratunca, Vlasenice i Srebrenice, pripadnici oružanih formacija Armije BiH.

Žrtve: 1) Mirković (Živorad) Ljubica, 1942; 2) Đuričić (Nikolija) Cvijetin, 1930; 3) Jokić (Stojana) Momčilo, 1928; 4) Živana (Mirko) Lukić, 1944; 5) Marko (Jakov) Mićić, 1949; 6) Ilija (Radisav) Mićić, 1949; 7) Dostana Cvjetinović; 8) Stanimir Mitrović, koji je podlegao povredama.

Ježestica

Jedno od najvećih čisto srpskih sela (502 stanovnika srpske nacionalnosti) na brdovitom području Kravice u opštini Bratunac napadnuto 8. avgusta 1992. od strane muslimana susednog sela Jaglića i muslimanskih jedinica iz sela sa šireg područja Bratunca, Vlasenice i Srebrenice, pripadnika Armije BiH. U vreme napada meštani se nalazili u poljima zaokupljeni svojim svakodnevnim letnjim poljoprivrednim poslovima. U tom napadu u Ježestici ubijeno, na veoma svirep nacin, devet civila srpske nacionalnosti. Jednoj od žrtava napadači odsekli glavu koju je po Srebrenici danima nosio poznati zlikovac Kemal Mehmedović-Kemo iz srebreničkog sela Pale. Po osvajanju sela muslimani opljačkali što se moglo opljačkati, a ostalo razorili i popalili.

Žrtve: 1) Bogičević (Rado) Vojin, 1929; 2) Mladenović (Obren) Slavka, 1931. i njena dva sina: 4) Mladenović (Ljubomir) Anđelko, 1965; 5) Mladenović (Ljubomir) Dragan, 1960; 6) Ranković (Miloš) Sreten, 1962; 7) Ranković (Vujadin) Milan, 1935; 8) Stjepanović (Nedeljko) Savka, 1951; 9) Stjepanović (Obrad) Milosav, 1919. i 10) Đurić (Savan) Srbo, 1944.

Zalužje

Zaseda u ovom muslimanskom selu u opštini Bratunac, koju su 16. septembra 1992. na lokalnoj asfaltiranoj saobraćajnici Bratunac-selo i rudnik Sase organizovali naoružani muslimani ovog i susednih muslimanskih sela, pripadnici Armije BiH. Tom prilikom sačekano manje teretno vozilo, tzv. tamić, na čijoj karoseriji se nakrcalo preko dvadeset pet civilnih lica srpske nacionalnosti koja su se oko 18 časova vraćala sa sahrane iz Bratunca u selo Bjelovac i okolna srpska sela i zaseoke. U žestokoj unakrsnoj vatri iz lakog pešadijskog naoružanja ubijeno devet i lakše i teže ranjeno više lica. Zahvaljujući prisebnosti teško povredenog vozača kamionet sa žrtvama i preživelim putnicima probio se kroz blokadu i zaštitu našao u Bjelovcu.

Žrtve: 1) Milisav (Stojan) Lukić, 1942; 2) Rajko (Nedeljko) Vujadinović, 1971; 3) Krsto (Cvijetin) Jovanović, 1955; 4) Dragan (Boško) Kovačević, 1959; 5) Tomislav (Miloš) Stojanović, 1966; 6) Danica Stojanović, 1931; 7) Radojka (Simo) Vučetić, 1946; 8) Tomo (Milan) Lončarević, 1948; 9) Mladen (Ivan) Petrović, 1971.

Fakovići

Plodno i bogato podrinjsko selo u opštini Bratunac sa znatno brojnijim srpskim stanovništvom (Srba 115, muslimana 33) napadnuto 5. oktobra 1992. Napad na Fakoviće izvršile jedinice Armije BiH formirane po okolnim muslimanskim selima na području Bratunca i Srebrenice znatno pre početka ratnih sukoba u ovom kraju. Prilikom napada ubijeno šesnaest lica srpske nacionalnosti. Napad je izvršen u ranim popodnevnim časovima dok je većina čeljadi bilo zauzeto branjem kukuruza u poljima izvan sela. Pri upadu napadača u selo veliki broj meštana ranjen ili zarobljen. Zarobljenici odvedeni u zatvor u Srebrenici, a sva srpska imovina, pogotovo žitarice i stoka opljačkani. Mnoge zgrade i sve ostalo što se nije moglo odneti muslimanski napadači spalili i uništili. To su učinili i sa srpskom pravoslavnom crkvom koju su oskrnavili, opljačkali i demolirali.

Žrtve: 1) Božić (Radoje) Desanka, 1924; 2) Marković (Milovan) Olga, 1935; 3) Marković (Milovan) Slavka, 1931; 4) Nikolić Ljuba, 1954; 5) Đurić Danilo, 1910; 6) Ivanović (Milan) Miroslav, 1973; 7) Marković (Savo) Radoje, 1941; 8) Marković (Stevo) Radomir, 1939; 9) Nikolić (Milovan) Petko, 1954; 10) Nikolić (Sreten) Milovan, 1923; 11) Savić (Jovo) Radovan, 1965; 12) Subotić (Blagoje) Milomir, 1959; 13) Đokić (Vlado) Milovan, 1936; 14) Đokić (Mileta) Sreten, 1938; 15) Đokić (Nedeljko) Đoko, 1955; i 16) Đukić (Radovan) Vidoje, 1954.

Boljevići

Opština Bratunac, dosta veliko srpsko selo u plodnoj dolini reke Drine (415 stanovnika) muslimanske snage sa ovog područja, pripadnici Armije BiH, napale u isto vrme kad i susedne Fakoviće 5. oktobra 1992. Tom prilikom ubili devet uglavnom starijih osoba koje su, izlažući opasnosti svoje živote, ostale u selu da hrane stoku i čuvaju kuće i imanja. Usled stalnih nasrtaja i povremenih upada muslimana na periferne delove sela, koji su se obnavljali od početka njihovog terora na ovom području, većina meštana, posebno žene i deca, blagovremeno izbegli uglavnom u Bratunac, ali dobrim delom i u Srbiju, u susedne prekodrinske granične opštine Ljuboviju i Bajinu Baštu. Boljevići su posle ovog napada dugo bili napušteno, opljačkano i spaljeno selo. Kolone civila muslimanskih pljačkaša i palikuća, starce, žene i decu, predvodili lokalni rukovodioci Stranke demokratske akcije.

Žrtve: 1) Miljana Despotović; 2) Petra (Milorad) Prodanović, 1927; 3) Stojka (Jovan) Stjepanović, 1922; 4) Stanija Vasić, 1930; 5) Radovan (Sreto) Đukić, 1922; 6) Milutin (Ljubisav) Ristić, 1940; 7) Zarija (Novica) Ristić, 1928; 8) Vladan (Manojlo) Vasić, 1929. i 9) Đokić (Sreten) Svetozar, 1965.

Sikirić

Opština Bratunac, selo sa relativno ravnomernim brojem srpskog i muslimanskog stanovništva (Srba 201, muslimana 241). Napad na srpski deo sela 14. decembra 1992. u ranim jutarnjim časovima izvršile muslimanske oružane formacije Armije BiH regrutovane iz muslimanskih naselja Bratunca, Srebrenice i okolnih opština. Srpski deo sela opljačkan i uništen, a veliki broj meštana ubijen veoma svirepo, posle zarobljavanja, uglavnom hladnim oružjem. Prilikom napada gotovo podjednako stradali malobrojni branioci, kao i meštani srpske nacionalnosti koje su pokušali da se odbrane. Posle osvajanja muslimani opljačkali imovinu, prikupljenu letinu, stoku i sve što se moglo odneti. Ostalo razorili i spalili. Selo je potom mesecima ostalo nedostupno Srbima koji su u njemu nekada živeli.

Žrtve: 1) Živojin (Blagoje) Ilić, 1928; 2) Radojka (Kosta) Ilić, 1935; 3) Radovan (Bogosav) Mitrović,1948. i njegov brat 4) Srećko (Bogosav) Mitrović, 1946; 5) Milomir (Bogosav) Nedeljković, 1940; 6) Ljubisav (Obrad) Nedeljković, 1925; 7) Ratko (Svetislav) Nedeljković,1946; 8) Slobodan (Miladin) Petrović, 1976; 9) Dušan (Rade) Prodanović, 1931; 10) Obrenija (Miladin) Rankić, 1934; Zlatan (Ranko) Simić, 1961; Živadin (Svetolik) Simić, 1946; 11) Radisav (Svetolik) Simić, 1939; 12) Grozdana (Vasilije) Simić, 1931; 13) Dragiša (Branko) Stevanović, 1966; 14) Milomir (Ljubisav) Tanasić, 1939; 15) Milan (Petra) Tanasić, 1957; 16) Obrenija (Obrad) Trišić, 1931; 17) Novak (Srećko) Vuksić, 1931; 18) Milovan (Maksim) Simić, 1949.

Bjelovac

U opštini Bratunac, pretežno srpsko selo na obali Drine (Srba 238, muslimana 51). Napad velikog broja muslimana pripadnika Armije BiH, uglavnom dobrovoljaca iz okolnih muslimanskih sela bratunačke i srebreničke opštine, u nekoj vrsti lančanog pohoda na srpska naselja koja se duž Drine granice sa Srbijom, izvršen istovremeno kad i napad na Sikirić, u samo praskozorje 14. decembra 1992. I u ovom selu registrovan je veliki broj žrtava medu civilnim srpskim stanovništvom i njihovim braniocima. Ostali meštani zaštitu potražili u Bratuncu i preko Drine u Srbiji. Za prelaz reke jedino, ali i veoma rizično sredstvo, bili su čamci. Srpska pokretna imovina u Bjelovcu, posebno stoka, hrana i letina opljačkana, a nepokretna imovina, kuće i ostale zgrade domaćinstva, razorena i uništena. Selo je narednih nekoliko meseci ostalo pusto i u posedu muslimanskih oružanih snaga.

Žrtve: 1) Bogičević (Milenko) Zlatan, 1975; 2) Cvijić (Ilija) Miodrag, 1972; 3) Despotović (Vitomira) Slobodan; 4) Filipović (Nedo) Stevo, 1951; 5) Ilić (Ilija) Milisav, 1957; 6) Ilić (Mićo) Milun, 1939; 7) Jovanović (Miloš) Zlata, 1911; 8) Jovanović (Milisav) Radenka, 1974; 9) Lukić (Radivoje) Vida, 1933; 10) Marinčević Miroslav, 1965; 11) Matić (Ilija) Radivoje, 1937. i njegove kćerke 12) Matić (Radivoje) Gordana, 1967. i 13) Matić (Radivoje) Snežana, 1965; 14) Miladinović (Petko) Mirko, 1971. i njegov brat 15) Miladinović (Petko) Čedo, 1975; 16) Milutinović (Čedo) Slavko, 1963; 17) Nedeljković (Ratko) Slobodan, 1970; 18) Petrović (Krsto) Mirko,1920; 19) Petrović (Milan) Mirko, 1972; 20) Savić (Ostoja) Mitar, 1954; 21) Tanasić (Sreten) Radovan, 1923; 22) Tomić (Žiko) Rajko, 1955; 23) Tošić (Živorad) Milorad, 1972; 24) Trišić (Tomislav) Zoran, 1968; 25) Desimir (Nikodin) Matić, 1928.

Loznička Rijeka

U podrinjskoj opštini Bratunac, selo sa dominantnom srpskom većinom (Srba 132, muslimana 22) napadnuto istovremeno kad i Sikirić i Bjelovac, u ranim jutarnjim časovima 14. decembra 1992. Rec je o tri susedna skoro povezana sela na istoj saobraćajnici u dolini reke Drine koja su u tom pohodu jedinica Armije BiH, sastavljenih od muslimana Bratunca, Vlasenice i Srebrenice, sravnjena sa zemljom. I u ovom slučaju podjednako su stradali branioci kao i članovi njihovih porodica, izuzev dece koja su, kao i u ostalim selima, već ranije bila sklonjena u Bratunac i Srbiju. Međutim, to je za Lozničku Rijeku, od početka muslimanskog terora na ovom području, bio već drugi napad, pljačka i pustošenje. Posle svega toga prilike za spas i opstanak Srba u ovom selu više nije bilo.

Žrtve: 1) Dadić (Marko) Ratko, 1954; 2) Damnjanović (Vidoje) Slavomir, 1971; 3) Damnjanović (Svetozar) Nedeljko, 1959; 4) Filipović (Milisav) Dragoljub, 1942. i njegov sin 5) Filipović (Dragoljub) Dragan, 1962; 6) Jovanović (Petko) Milan, 1948; 7) Jokanović (Petar) Đoko, 1956; 8) Jovanović (Veselin) Miloš; 1928; 9) Knežević (Vojislav) Željko, 1966; 10) Lukić (Čedo) Krstina, 1948; 11) Milkovski (Nikolče) Bojan, 1938; 12) Petrović (Božidar) Mladen, 1958; 13) Petrović (Bogdan) Miodrag, 1948; 14) Petrović (Milorad) Dušan, 1938; 15) Stanković (Rajko) Radenko, 1972; 16) Simić (Ilija) Ratko, 1951; 17) Todorović (Krsto) Božo, 1949; 18) Vučetić (Savo) Radovan; 1943. i sin 19) Milenko (Radovan) Vučetić, 1975; 20) Đukić (Leposava) Radoslav, 1968.

Brana Bačići

Srpsko selo (Srba 263) na području mesne zajednice Kravica, opština Bratunac, celo leto nalazilo se na meta oružanih napada iz okolnih muslimanskih sela Cerske, Kasabe, Konjević Polja, Pobuda. Do najtežeg napada na Branu Bačiće došlo 14. decembra 1992. Akciju izvele muslimanske oružane jedinice iz sastava Cersko-Srebreničke operativne grupe, Armije BiH, pod komandom Nasera Orića. Posle teških borbi selo se uglavnom odbranilo, ali je u odbrani sela život izgubilo više lica srpske nacionalnosti.
Žrtve: 1) Rajko (Živojin) Tomić, 1955; 2) Dušan (Milorad) Petrović, 1938; 3) Vasilj (Petar) Todorović, 1955; 4) Ratko (Marko) Dadić, 1954; 5) Slavko (Nedo) Ilić, 1939.

Ježestica

U opštini Bratunac. Ovo čisto srpsko i dosta veliko selo ponovo je doživelo tragediju na pravoslavni Božić, 7 januara 1993. I u ovom napadu, kao i u onom od 8. avgusta 1992, stradao je veliki broj meštana Ježestice. Reč je pre svega o civilnim licima srpske nacionalnosti i njihovim najbližim koji su pokušavali da odbrane selo. U pohodu na Ježesticu prednjačili su muslimani susednog Jaglića, a sa njima i stanovnici ostalih okolnih muslimanskih sela koji su još od proleća bili svrstani u formacije Patriotska liga, Zelene beretke i ostale jedinice oružanih snaga Armije BiH. Posle ovog njihovog pohoda Ježestica je spaljena, skoro sravnjena sa zemljom, opljačkana i opustošena ne samo od vojnika, već još više od članova njihovih porodica, odnosno muslimanskih civila sa područja Jaglica, Cerske, Pobuda, Konjević Polja, Kasabe i drugih okolnih, uglavnom manjih, sela i zaselaka bratunačke i susednih srebreničke i vlaseničke opštine.

Žrtve: 1) Vidosava (Mikaila) Trišić, 1946; 2) Radojko (Ljubomir) Bogičević, 1954; 3) Vojislav (Ljubomir) Bogičević, 1949; 4) Milo (Stojan) Jokić, 1926; 5) Radomir (Vujadin) Jovanović, 1959; 6) Ratko (Dragomir) Miladinović, 1959; 7) Đordo (Dragomir) Miladinović, 1958; 8) Nedeljko (Milorad) Milanović, 1937; 9) Dragan (Nedeljko) Milanović, 1970; 10) Milovan (Risto) Ostojić, 1949; 11) Mitar (Risto) Ostojić, 1934; 12) Krstivoje (Vladimir) Đukanović, 1935; 13) Boško (Miloš) Đukanović, 1928; 14) Nevenka (Risto) Đukanović, 1946; 15) Drago (Pavle) Lazić, 1913. i 16) Gordan (Cvijetin) Nikolić, 1958.

Kravica

Čisto srpsko selo u opštini Bratunac (Srba 353, ostalih 4), a pod istim nazivom i veoma poznato i područje koje sačinjava više srpskih sela i zaselaka: Brana Bačići (Srba 263), Banjevići (Srba 38), Mandići, Mratinci (Srba 218, muslimana 70), Popovići, Lipenovići (Srba 235, jugoslovena 3), Pobrđe (Srba 196, muslimana 50), Kajići, Opravdići (Srba 434) i dr. U tim selima živelo je oko 2000 stanovnika srpske nacionalnosti. Od početka sukoba u ovom delu Podrinja ta srpska sela su, kao i za vreme Drugog svetskog rata, napadana od strane muslimana iz Srebrenice, Cerske, Pobuda, Konjević Polja, Jaglića, Kasabe, bezmalo svih muslimanskih naselja bratunačke, srebreničke, zvorničke i vlaseničke opštine. Oružane provokacije i napadi bili su veoma česti, ali svakako najžešći, prethodno dobro pripremljen i organizovan napad veoma jakih muslimanskih snaga, izvršen je na pravoslavni Božić, 7. januara 1993. Tom prilikom su stradala sva kravička srpska naselja i ubijeni mnogi meštani iz tih sela. Oskrnavljena i opljačkana srpska pravoslavna crkva. Tela većine stradalnika iz tog napada pronalažena su, smrznuta, po okolnim šumama i jarugama i izvlačena tokom cele zime.
Naser Orić, komandant ove akcije, istražiteljima Haškog tribunala je o slučaju Kravice izjavio: "I jedni i drugi su ginuli tu... Seljane niko nije pomicao, ostavljeni su da truhnu, niko se nije obazirao na unakažene leševe koji su ležali oko puta i izmedu kuća. Danima posle napada žene i muškarci iz Srebrenice i Cerske vraćali su se u Kravicu, noseći sve što se moglo upotrebiti." I to je bilo tačno. Muslimani, podjednako civili: žene, deca i starci, kao i vojnici pljačkali su i razarali po Kravici sve što su stigli i to je trajalo više od dva meseca. Zvanična sahrana žrtava kravičke tragedije obavljena je znatno kasnije, posle oslobadanja ovog područja i povratka Srba u Kravicu i ostala sela ovog kraja. Srbi su se vratili u Kravicu tek 16. matra 1993. i tada su konačno sakupljena tela mnogih kravičkih žrtava. Sahranjeni su nakon nepunih sedam dana po oslobođenju Kravice, 22. marta 1993. na srpskom bratunačkom groblju.

Žrtve: 1) Negoslav (Mikailo) Erić, 1912. Kravica; 2) Krstina (Nikola) Erić, 1914. Kravica; 3) Pajkan (Pajo) Gavrić, 1963. Kravica; 4) Milovan (Todosije) Nikolić, 1946. Kravica; 5) Risto (Krsto) Popović, 1920. Kravica; 6) Kostadin (Risto) Popović, 1947. Kravica; 7) Mara (Vaso) Božić, 1909. Mandići; 8) Stevo (Stojan) Božić, 1951. Mandići; 9) Krsto (Dušan) Lazić, 1933. Brana Bačići; 10) Miladin (Drago) Momčilović, 1935. Opravdići; 11) Vaso (Marko) Nikolić, 1920. Brana Bačići; 12) Mitar (Cvijan) Nikolić, 1927. Kajići; 13) Ljubica Obačkić, 1918. Mratinjci; 14) Tankosava (Vasilj) Stevanović 1938. Brana Bačići; 15) Vladimir (Stojan) Stojanović, 1915. Brana Bačići; 16) Stojan (Mitar) Jovanović, 1948. Kravica; 20) Ivan (Vladimir) Đukanović, 1954. Kravica.

Ciljkovici

Opština Bratunac. Relativno malo srpsko selo u mesnoj zajednici Kravica (90 stanovnika srpske nacionalnosti) najžešći napad muslimana ovog kraja, pripadnika Armije BiH, doživelo je, kao i ceo taj kraj, na srpski Božić, 7. januara 1993. I pored junačke i požrtvovane odbrane malobrojnih meštana selo je okupirano i uništeno. Mnogi ljudi, branioci i članovi njihovih porodica, su izginuli. Njihova imovina, pokućstvo, stoka, rezerve hrane, alati i poljoprivredna oruđa opljačkani, a kuće i ostala nepokretna imovina spaljeni i razoreni. Tela znatnog broja pokojnika dugo su bila nedostupna porodicama i skoro ceo zimski period ostala nesahranjena. Šiljkovići su tih zimskih meseci u mnogome delili sudbinu Ježestice i Kravice i većeg broja srpskih sela bratunačke opštine.

Žrtve: 1) Radoje (Radovana) Pavlović, 1934; 2) Miladin (Dušan) Dolijanović, 1963; 3) Lazar (Kostadin) Veselinović, 1935; 4) Stanoje (Stanko) Đokić, 1942; 5) Miladin (Radovan) Stevanović, 1943; 6) Vaskrsije (Đorde) Vasović, 1956; 7) Dragan (Dragoslav) Radović, 1968; 8) Radenko (Ljubo) Radović, 1974; 9) Novica (Slobodan) Bogicevic, 1976; 10) Slobodan (Jovan) Bogičević, 1945; 11) Mile (Savo) Saveljić, 1964; 12) Božo (Drago) Radović, 1943. 13) Višnjić (Todor) Ratko, 1949.

Ti se očito mučiš dok razmišljaš, zar ne?
da je drugačije, postavio bi sebi samom pitanje, zašto niko ne sudi Naseru zbog tih navoda iz članka?

Jesi li bolan, bolan znao, Naseru (ako postoje pravii dokazi) može suditi bilo koji sud na svijetu, a ne samo Sud BiH? Može mu suditi i neki srpski sud.
Nadam se da si shvatio poentu, a ako nisi još uvijek, trenutno Nasera terete za (samo) tri ubistva, a gdje ti je tu sve to što si ti naveo?

Gdje su Vučićevi dokazi o Naserovim zločinima, za koje je tvrdio da postoje?
Zašto ih ne pošalje u Sud BiH, dok traje proces? ZAŠTO?

Znaš, da je to sve tako i da je istinito, Naser bi već dobio 30 godina, dok je bio u Haagu, ali kako tebi objasniti da Haag nije anti-srpski sud, jer nema se tu šta cijeli svijet uroćivati protiv nekog minijaturnog naroda.

Kako to, da si zaboravio donijeti svjetski priznate i objektivne argumente o stradanju Srba u Sarajevu? Sve moram ja da ti pomažem

http://www.serb-victims.org/content/view/287/145/

[Nole]

Hag tebi sud??? Anta Gotovinu osude na preko 27 godina u prvostepenoj presudi a u drugostepenoj odlukom sudija 3:2 ga oslobode??? 3:2 jbt jel to pesma evrovizije ili sud??? Jel kriv ili nije??? Preglasavanje sudija oko krivice??? Jel dokazana krivica ili nije? Ko koga .ebe u tom sudu u zdrav razum??? 3:2 e to ti je Hag. Pa Seseljih pr.ao godinama i ne mogu da ga osude.
Ko pobi te ljude po Bratuncu , Kravicama i ostalim selima?
I sto mi maknu temu gde ti Ceh pise sta je Srebrenica postala i za Irak i Libiju i Siriju. Covek ce snimiti dokumentarac o Srebrenici gde ce biti svedoci i Bosnjaci i Srbi i CIA i svi upleteni u Srbrenicu i zlocin koji se tamo desio.

[drugrankovic]

to se ne priznaje ko ni film norveske nacionalne televizije dje bosnjaci neki drugacije pricaju...









nije norvezanin neki slijepac koji guta maglu, covjek ima para, ne kopca se na ledja, pravi film i sa nekim drugim bitnim cinjenicama...


ovaj ce ti to brisat of kors... kod ovog igra igru samo njihova tj pro alijaska prica...


ti filmovi ne umajuju zlocin ali otrkivaju i druge ucesnike...

[drugrankovic]

nego isplivace jednom potpuna istina oko te srebrenice... to se nece moci skrivat vjecito...

to zrtve zasluzuju

[Nole]

to se ne priznaje ko ni film norveske nacionalne televizije dje bosnjaci neki drugacije pricaju...









nije norvezanin neki slijepac koji guta maglu, covjek ima para, ne kopca se na ledja, pravi film i sa nekim drugim bitnim cinjenicama...


ovaj ce ti to brisat of kors... kod ovog igra igru samo njihova tj pro alijaska prica...


ti filmovi ne umajuju zlocin ali otrkivaju i druge ucesnike...

Danas im u Hagu na sudjenju Ratku Mladicu Jasusi Akasi rece da za trajnije primirje su bili jedino Srbi a da vlade u Sarajevu i SAD nisu htele rihvati trajnije primirje. Eto sad ce i Akasi biti lazov kao i Vaclav Dvorzak...

[Nole]

nego isplivace jednom potpuna istina oko te srebrenice... to se nece moci skrivat vjecito...

to zrtve zasluzuju

Snimice Vclav dokumentarac sa svim ucesnicima zlocina u Srebrenici kaosto je i snimio film Otimanje Kosova.
On je cak u Pragu tuzio Madlen Olbrajt jer je na promociji svog romana u jednoj knjizari u Pragu njega i njegove prijatelje oslovila sa Odvratni Srbi...

[Krokodil Behko]

Hag tebi sud??? Anta Gotovinu osude na preko 27 godina u prvostepenoj presudi a u drugostepenoj odlukom sudija 3:2 ga oslobode??? 3:2 jbt jel to pesma evrovizije ili sud??? Jel kriv ili nije??? Preglasavanje sudija oko krivice??? Jel dokazana krivica ili nije? Ko koga .ebe u tom sudu u zdrav razum??? 3:2 e to ti je Hag. Pa Seseljih pr.ao godinama i ne mogu da ga osude.

Haški tribunal postoji odlukom UN, koja je krovna institucija, pa te za sve tvoje/vaše frustracije, upućujem na East river, pa njima kmeči te svoje nejačke i svekolike jadikovke.

PS

Jesi li isto tako skako i kad su Perišića pustili?
I zašto si ti tako nekulturan, s tom hrpom uzvičnika? Opet neke frustracije?

Ko pobi te ljude po Bratuncu , Kravicama i ostalim selima?

Koji dio mog prethodnog posta, nisi dobro razumio (što nije nikakvo čudo za tebe), pa da ti ponovim opet?

Jel misliš da Naser ima neke veze s tim? Jel imate sudove? Jel ima haški tribunal? Može i neki drugi sud, eno kako sud u Njemačkoj osudio nekoliko Srba za genocid u Srebrenici? Čitaš li išta osim Telegrafa i Blica? Što ne pitate Velikog Brata Putina, da se Naseru sudi u Rusiji?

Evo, ja ću ti riješiti tu misteriju, jer shvatam da ti nije lako živjeti u medijskoj blokadi u Sjevernoj Koreji.

NIKO od srpskih političara i oficira, pa i policajaca, ne želi vidjeti Nasera u zatvoru.
Ako Naser završi u zatvoru i oni će morati svi redom!

Da pojasnim:

Naser može biti proglašen krivim samo po 4 osnova:

1. sam je počinio zločine
2. Naredio je drugima da ih počine
3. Odgovoran je po zapovjednoj odgovornosti
4. Nije istražio i nije kaznio počinioce


Naseru je već suđeno u haagu i prvostepeno je bio osuđen, na oko 2.5 godine zatvora zbog tački 3 i 4, ali je u apelacijskom postupku i ta presuda poništena.
Njega su odmah pustili na slobodu, poslije prvostepene presude, jer je bio u Haagu duže od 2.5 godine.


Znači, bar je prvostepeno bio osuđen zbog

4. Nije istražio i nije kaznio počinioce

A sada, kratak skok do drugog (važnijeg) suda i sudske presude Međunarodnog Suda Pravde, po tužbi BiH protiv Srbije, za genocid:

26. februara 2007. godine, Međunarodni sud pravde je presudio da Srbija odgovorna jer je prekršila Konvenciju o genocidu time što nije učinila sve što je bilo u njenoj moći da spreči genocid, a potom nije kaznila niti predala učinioce Haškom tribunalu.

https://sh.wikipedia.org/wiki/Tu%C5%BEb ... za_genocid


A sad kratak flash, na čuveni Vučićev govor iz 1995. godine?

SVI! Svi srpski političari, oficiri i policajci koji su bili na višim položajima od jula 95. godine, pa sve nadalje, morali bi na sud, tek toliko da bude pravedno. Kad je naser bio suđen zbog toga, nek sude i hejterima, poput Vučića, zar ne?

I sto mi maknu temu gde ti Ceh pise sta je Srebrenica postala i za Irak i Libiju i Siriju. Covek ce snimiti dokumentarac o Srebrenici gde ce biti svedoci i Bosnjaci i Srbi i CIA i svi upleteni u Srbrenicu i zlocin koji se tamo desio.

Nemam pojma o čemu bulazniš. Sve čega se sjećam, jeste da sam kilometarski članak (kojeg nisam ni čitao, imam preča posla) spojio sa srodnom temom, a zakleo bih se da je to nešto oko terorizma u parizu ili možda u SA.

E da, brisali smo ti onu temu o Alijinom/našem autoterorizmu, jer to je vrijeđanje dostojanstva cijelog naroda, vrijeđanje zdravog razuma, a evo, preko parapsihološkog medija, javljaju mi davno umrli neandertralci, da si im povrijedio nivo inteligencije, s tim guslanjem.

[Nole]

Hag tebi sud??? Anta Gotovinu osude na preko 27 godina u prvostepenoj presudi a u drugostepenoj odlukom sudija 3:2 ga oslobode??? 3:2 jbt jel to pesma evrovizije ili sud??? Jel kriv ili nije??? Preglasavanje sudija oko krivice??? Jel dokazana krivica ili nije? Ko koga .ebe u tom sudu u zdrav razum??? 3:2 e to ti je Hag. Pa Seseljih pr.ao godinama i ne mogu da ga osude.

Haški tribunal postoji odlukom UN, koja je krovna institucija, pa te za sve tvoje/vaše frustracije, upućujem na East river, pa njima kmeči te svoje nejačke i svekolike jadikovke.

PS

Jesi li isto tako skako i kad su Perišića pustili?
I zašto si ti tako nekulturan, s tom hrpom uzvičnika? Opet neke frustracije?

Ko pobi te ljude po Bratuncu , Kravicama i ostalim selima?

Koji dio mog prethodnog posta, nisi dobro razumio (što nije nikakvo čudo za tebe), pa da ti ponovim opet?

Jel misliš da Naser ima neke veze s tim? Jel imate sudove? Jel ima haški tribunal? Može i neki drugi sud, eno kako sud u Njemačkoj osudio nekoliko Srba za genocid u Srebrenici? Čitaš li išta osim Telegrafa i Blica? Što ne pitate Velikog Brata Putina, da se Naseru sudi u Rusiji?

Evo, ja ću ti riješiti tu misteriju, jer shvatam da ti nije lako živjeti u medijskoj blokadi u Sjevernoj Koreji.

NIKO od srpskih političara i oficira, pa i policajaca, ne želi vidjeti Nasera u zatvoru.
Ako Naser završi u zatvoru i oni će morati svi redom!

Da pojasnim:

Naser može biti proglašen krivim samo po 4 osnova:

1. sam je počinio zločine
2. Naredio je drugima da ih počine
3. Odgovoran je po zapovjednoj odgovornosti
4. Nije istražio i nije kaznio počinioce


Naseru je već suđeno u haagu i prvostepeno je bio osuđen, na oko 2.5 godine zatvora zbog tački 3 i 4, ali je u apelacijskom postupku i ta presuda poništena.
Njega su odmah pustili na slobodu, poslije prvostepene presude, jer je bio u Haagu duže od 2.5 godine.


Znači, bar je prvostepeno bio osuđen zbog

4. Nije istražio i nije kaznio počinioce

A sada, kratak skok do drugog (važnijeg) suda i sudske presude Međunarodnog Suda Pravde, po tužbi BiH protiv Srbije, za genocid:

26. februara 2007. godine, Međunarodni sud pravde je presudio da Srbija odgovorna jer je prekršila Konvenciju o genocidu time što nije učinila sve što je bilo u njenoj moći da spreči genocid, a potom nije kaznila niti predala učinioce Haškom tribunalu.

https://sh.wikipedia.org/wiki/Tu%C5%BEb ... za_genocid


A sad kratak flash, na čuveni Vučićev govor iz 1995. godine?

SVI! Svi srpski političari, oficiri i policajci koji su bili na višim položajima od jula 95. godine, pa sve nadalje, morali bi na sud, tek toliko da bude pravedno. Kad je naser bio suđen zbog toga, nek sude i hejterima, poput Vučića, zar ne?

I sto mi maknu temu gde ti Ceh pise sta je Srebrenica postala i za Irak i Libiju i Siriju. Covek ce snimiti dokumentarac o Srebrenici gde ce biti svedoci i Bosnjaci i Srbi i CIA i svi upleteni u Srbrenicu i zlocin koji se tamo desio.

Nemam pojma o čemu bulazniš. Sve čega se sjećam, jeste da sam kilometarski članak (kojeg nisam ni čitao, imam preča posla) spojio sa srodnom temom, a zakleo bih se da je to nešto oko terorizma u parizu ili možda u SA.

E da, brisali smo ti onu temu o Alijinom/našem autoterorizmu, jer to je vrijeđanje dostojanstva cijelog naroda, vrijeđanje zdravog razuma, a evo, preko parapsihološkog medija, javljaju mi davno umrli neandertralci, da si im povrijedio nivo inteligencije, s tim guslanjem.

Da li je sudjeno pociniocima zlocina? Ok nije Naser kriv ko je pobio te ljude? Sta mislis da mi je bilo milo gledati kada Skorpioni u Srebrenici streljaju pucajuci u potiljak vezanim momcima na kolenima sto klece. Ja ne bih sudio Skorpionima vec bi im istom merom uzvratio. Al i Bosnjaci su ubijali i klali u okolini Srebrenice. Da li je iko ikada osudjen za to ne bitno ko?
Perisic pa ja bih ga prvi osudio govno obicno izdajnicko. I pusten je da oda gomilu tajni americkim obavestajcima.

Vaclav Dvorzak upravo se priprema da snimi dokumentarac o Srebrenici. Prva klapa pada ovih dana a bice zavrsen do 7 meseca 2016. Treba da vidis ko ce sve svedociti u tom dokumentarcu od stranih obavestajaca, normalno da ce biti i Bosnjaka i Srba al nisi trebao obrisati post. Najvise texta je bilo upravo o Srebrenici. Sutra cu ga postaviti ponovo.
E vidis, ja navodim brojke podatke i cinjenice koje pobijes drugim podacima, ako ih uopste imas. Ja sam ti napisao sve o francuskom radaru visini najnize granate koju taj moze snimiti, najkracoj udaljenosti polozaja VRS od pijace vazdusnom linijom broj punjenja za granatu koja je morala imati da bi doletela sa te udaljenosti, azimutom pod kojim je pala s obzirom na visinu zgrade koju je preletela i iznesem ti tvrdnju da nije mogla doleteti sa polozaja VRS jer bi je snimio francuski radar a nije je snimio. Ti sad kazes neandertalci izumrli. Ja opet kazem ako ne dokazes podacima koji se daju proveriti, a oni svi sto sam napisao ja su lako proverljivi, da je to autoterorizam. I ne bi bio prvi put u istoriji ratovanja. I na najlakse pitanje, nadji slike sa pijace i vidi nesrecnog coveka sto visi preko ograde jel ima krvi ispod njega?
Ako ponovo zelis sve brojke i podatke nije problem nacicu h.

[Krokodil Behko]

Ti si obični trol

[Nole]

Ti si obični trol

aj dobro...ne poricem srpske zlocine ni u Hr ni u BIH al vala pisete o nama ko da nas je Hitler sve sam pravio...a vi sve nevinasca... ja pisem o vasim greskama i zlocinima o nasim se odavno svre zna.

[Pasaga]

Radeta...bre crni Radeta.....