biografije domacih glumaca/ica
Posted: 01 Oct 2011, 16:42
Pavle Vuisić
Rodjen je 10.VII 1926.godine u Beogradu gde je i preminuo 1.X 1988. godine. Studirao je pravo i sve do ranih pedesetih godina ogledao se u novinarstvu (Radio-Beograd). Nepunu sezonu glumio je u Pančevačkom pozorištu, istovremeno je statirao na filmu (ČUDOTVORNI MAČ, 1950, V.Nanovića) i bezuspešno se pokušavao upisati na Akademiju za pozorišnu umetnost. Filmsku karijeru otpočinje epizodnom ulogom u ŠOLAJI 1955.godine V. Nanovića. Ubrzo nakon te role dobija glavnu ulogu u Nanovićevom filmu TRI KORAKA U PRAZNO 1955. godine, i za tu ulogu dobija Zlatnu plaketu "Arena" na festivalu u Puli. Jedan od retkih istaknutih filmskih glumaca koji ništa ne duguju pozorištu, tokom čitave karijere (više od sto filmova) izuzetnom je jednostavnošću življenja i glumljenja ("činilo se da kao da uopšte ne glumi, da je uvek isti") uvek iznova provocirao kritičare na pokušaje da odgonetnu tog "glumca prvog plana", koga i A. Lattuada (Vuisić je glumio u njegovoj STEPI, 1962) svrstava u sam vrh evropske filmske glumačke elite. Uoredjivan je sa J. Gabinom, S. Tracyjem, O.Wellesom, M.Simonom i H. Baurom, izdvajan kao neponovljiva ličnost, gigant jugoslovenske filmske glumačke umetnosti, Vuisić je svojom pojavom, izražajnim licem, diskretnom i ležernom glumom, te nekom elementarnom istinitošću znao nadogrditi i loše scenarijske predloške. Osobenjak posebne vrste (slobodno je vreme provodio na Savi, daleko od društvene i kulturne javnosti, nikada nije izgovarao tekst kako je napisan, nije prihvatao svoje materijalno učešće u filmu, neprofesionalnost, gubljenje vremena, svoje je rad naplaćivao odmah). Bio je glumac najšireg dijapazona i bez odredjenog "faha", koji je mogao podjednako sugestivno igrati sve što odgovara njegovoj "robustnoj i piromoj prirodi ". Iako često u situaciji da prihvati sve što mu ponude, glumio je i u filmovima najistaknutijih reditelja, pa mu je uloga djeda u DOGAĐAJU (1969) V.Mimice donela Oktobarsku nagradu grada Beograda i Cara Konstantina u Ni[u, uloge u filmovima HAJKA ( Ž.Pavlovića, 1977.), BEŠTIJE ( Ž. Nikolić, 1977.) iPOVRATAK OTPISANIH (A. Đorđevića, 1976.). Zlatnu arenu na festivalu u Puli 1977. godine dobija za iste filmove, a ujedno i za rolu u ostvarenju LEPTIROV OBLAK, inače autorsko ostvarenje reditelja Z. Randića. Iste godine za ovu ulogu dobija i nagradu Cara Konstantina u Nišu. Za ulogu u filmu RAZMEĐA iz 1973. godine, reditelja K. Golika dobija Grand Prix u Nišu. Već od 1957. godine igra uloge različitog opsega u delima V. Pogačića ( SUBOTOM UVEČE, 1957; SAM, 1959.), V. Mimice ( PROMETEJ S OTOKA VIŠEVICE, 1965; PONEDELJAK ILI UTORAK, 1966: SELJAČKA BUNA 1573, 1975; POSLEDNJI PODVIG DIVERZANTA OBLAKA, 1978.), Ž. Pavlovića (NEPRIJATELJ, 1965; BUDJENJE PACOVA, 1967; ZASEDA, 1969.), B. Bauera ( DOĆI I OSTATI, 1965; SALAŠ U MALOM RITU, 1976.), B. Draškovića (HOROSKOP, 1969; ŽIVOT JE LEP, 1985.), V. Bulajića (BITKA NA NERETVI, 1969.), A. Petrovića ( MAJSTOR I MARGARITA, 1972.), G. Paskaljevića ( ČUVAR PLAŽE U ZIMSKOM PERIODU, 1976; PAS KOJI JE VOLEO VOZOVE, 1977; POSEBAN TRETMAN, 1980; SUTON, 1983.), S. Karanovića ( PETRIJIN VENAC, 1980.), S.Šijana ( KO TO TAMO PEVA, 1980; MARATONCI TRČE POČASNI KRUG, 1982.), G. Markovića ( MAJSTORI, MAJSTORI, 1980) i E. Kusturice (SJEĆAŠ LI SE DOLLY BELL, 1985.).Glumio je i u više televizijskih serija (npr. SERVISNA STANICA, VIŠE OD IGRE I KAMIONDŽIJE i u istoimenom filmu), koje su mu donele posebnu popularnost. Godine 1959. dobio je tek osnovanu Sedmojulsku nagradu SR Srbije za filmsku umetnost, a kasnije i nagradu za životno delo " Slavica " na festivalu u Nišu i dr.
Nagrade
* 1955 Zlatna Arena na festivalu u Puli
* 1969 Oktobarska nagrada grada Beograda
* 1969 Car Konstantin na Filmskim susretima u Nišu
* 1973 Grand Prix na Filmskim susretima u Nišu
* Sedmojulska nagrada
* Slavica (koja od 1994. nosi njegovo ime)
rade serbedzija
Rođen je u Buniću kod Korenice 27. VII 1946 godine. Diplomirao je 1969 godine na Akademiji za Kazalište, film I televiziju u Zagrebu. Ubrzo angažiran u zagrebačkom Dramskom pozorištu "Gavella", potom naizmenično radi kao slobodni umetnik, s angažmanom u HNK u Zagrebu, te ponovo u "Gavelli"; u novije vreme često sarađuje sa Lj. Ristićem (širom Jugoslavije). Nadaren, iznimne glumačke tehnike, glumac I racija I temperamenta, sugestivan, vrsne dikcije, s lakoćom izvodeći I fizički najtee scene, pokazao se podjednako uverljiv u ulogama klasičnog I modernog repertoara - u raznim žanrovima, I u pozitivnim I u negativnim likovima. Dobitnik je mnogih priznanja (na primer triput nagrađen na Sterijinom pozorju, Nagrada "Vladimir Nazor", Nagrada "Dubravko Dujšin", Nagrada "Orlando" na Dubrovačkim letnjim igrama. Ovisok I privlačan, s jednakim uspehom I dijapazonom likova okušao se I na film u. Debituje sporednom ulogom u ILUZIJI (1967) K. Papića, dok prvu glavnu - maldića na životnoj prekretnici - tumači u GRAVITACIJI ILI FANTASTIČNOJ MLADOSTI ČINOVNIKA BORISA HORVATA (1968) B. Ivande. Otada sve češće nastupa u glavnim ili drugim glavnim ulogama, postupno uvećavajući popularnost I ulazeći u krug najrespektovanijih jugoslovenskih glumaca - u filmovima raspona od ratnih drama do savremene tematike. Tako su početkom sedamdesetih godina zapažene njegove uloge komunističkog aktiviste dezorijentisanog u privatnom životu u CRVENOM KLASJU (1970) Ž. Pavlovića I seoskog mladića suočenog s nepravdom u PREDSTAVI HAMLETA U SELU MRDUŠA DONJA (1973) K. Papića. Krajem decenije posebno je uspešan u filmovima iz NOB -e; HAJKA (1977) Ž. Pavlovića I POVRATAK (1979) A. Vrdoljaka; za ulogu žandara u potonjemu festivalu glumačkih ostvarenja u Nišu prima Ćele kulu (zajedno s ulogom u USIJANJU, 1979, B. Draškovića). U to vreme ističe se I u filmovima koji kritički oslikavaju jugoslovensku savremenost: kao kalditelj kod kojeg prevladava karijerizam (što potvrđuje njegovu sposobnost karakterizacije moralno ambivalennih osoba) u filmu BRAVO MAESTRO (1978) R. Grlića (Zlatna arena u Puli) I u naslovnoj ulozi u NOVINARU (1979) F. Hadžića. Možda najuspešnija na filmu za njega je godina 1986, kada se dve njegove uloge spominju kao najuspelije na pulskom festivalu: revolucionara koji se ne snalazi u poratnom vremenu u VEČERNJIM ZVONIMA L.Zafranovića (Zlatna arena) I radnika ogorčenog siromaštvom I -ivotnim nedaćama u SNU O RUŽI Z. Tadića (Velika povelja u Nišu). Golema radnog potencijala, s uspehom glumi I na televiziji: na primer u televizijskim serijama U REGISTRATURI, NIKOLA TESLA, PROSJACI I SINOVI I BOMBAŠKIPROCES (kao Josip Broz Tito). Godine 1982, dobio jegodišnju nagradu australijske televizije Sammy za flavnu ulogu u australijskoj televizijskoj ekranizaciji drame OSLOBOĐENJE SKOPLJA D. Jovanovića. Objavio je dve zbirke pesama PROMJENLJIVI (Subotica 1987) I CRNO, CRVENO (Zagreb 1989). Bio je predavač scenskog govora I glume na Akademiji za kazalište, film I televiziju u Zagrebu; bio je I profesor glume na Akademiji umetnosti u Novom Sadu. U novije vreme bavi se I pozorišnom režijom I glumi u mnogim stranim ostvarenjima poznatih svetskih reditelja.
Rodjen je 10.VII 1926.godine u Beogradu gde je i preminuo 1.X 1988. godine. Studirao je pravo i sve do ranih pedesetih godina ogledao se u novinarstvu (Radio-Beograd). Nepunu sezonu glumio je u Pančevačkom pozorištu, istovremeno je statirao na filmu (ČUDOTVORNI MAČ, 1950, V.Nanovića) i bezuspešno se pokušavao upisati na Akademiju za pozorišnu umetnost. Filmsku karijeru otpočinje epizodnom ulogom u ŠOLAJI 1955.godine V. Nanovića. Ubrzo nakon te role dobija glavnu ulogu u Nanovićevom filmu TRI KORAKA U PRAZNO 1955. godine, i za tu ulogu dobija Zlatnu plaketu "Arena" na festivalu u Puli. Jedan od retkih istaknutih filmskih glumaca koji ništa ne duguju pozorištu, tokom čitave karijere (više od sto filmova) izuzetnom je jednostavnošću življenja i glumljenja ("činilo se da kao da uopšte ne glumi, da je uvek isti") uvek iznova provocirao kritičare na pokušaje da odgonetnu tog "glumca prvog plana", koga i A. Lattuada (Vuisić je glumio u njegovoj STEPI, 1962) svrstava u sam vrh evropske filmske glumačke elite. Uoredjivan je sa J. Gabinom, S. Tracyjem, O.Wellesom, M.Simonom i H. Baurom, izdvajan kao neponovljiva ličnost, gigant jugoslovenske filmske glumačke umetnosti, Vuisić je svojom pojavom, izražajnim licem, diskretnom i ležernom glumom, te nekom elementarnom istinitošću znao nadogrditi i loše scenarijske predloške. Osobenjak posebne vrste (slobodno je vreme provodio na Savi, daleko od društvene i kulturne javnosti, nikada nije izgovarao tekst kako je napisan, nije prihvatao svoje materijalno učešće u filmu, neprofesionalnost, gubljenje vremena, svoje je rad naplaćivao odmah). Bio je glumac najšireg dijapazona i bez odredjenog "faha", koji je mogao podjednako sugestivno igrati sve što odgovara njegovoj "robustnoj i piromoj prirodi ". Iako često u situaciji da prihvati sve što mu ponude, glumio je i u filmovima najistaknutijih reditelja, pa mu je uloga djeda u DOGAĐAJU (1969) V.Mimice donela Oktobarsku nagradu grada Beograda i Cara Konstantina u Ni[u, uloge u filmovima HAJKA ( Ž.Pavlovića, 1977.), BEŠTIJE ( Ž. Nikolić, 1977.) iPOVRATAK OTPISANIH (A. Đorđevića, 1976.). Zlatnu arenu na festivalu u Puli 1977. godine dobija za iste filmove, a ujedno i za rolu u ostvarenju LEPTIROV OBLAK, inače autorsko ostvarenje reditelja Z. Randića. Iste godine za ovu ulogu dobija i nagradu Cara Konstantina u Nišu. Za ulogu u filmu RAZMEĐA iz 1973. godine, reditelja K. Golika dobija Grand Prix u Nišu. Već od 1957. godine igra uloge različitog opsega u delima V. Pogačića ( SUBOTOM UVEČE, 1957; SAM, 1959.), V. Mimice ( PROMETEJ S OTOKA VIŠEVICE, 1965; PONEDELJAK ILI UTORAK, 1966: SELJAČKA BUNA 1573, 1975; POSLEDNJI PODVIG DIVERZANTA OBLAKA, 1978.), Ž. Pavlovića (NEPRIJATELJ, 1965; BUDJENJE PACOVA, 1967; ZASEDA, 1969.), B. Bauera ( DOĆI I OSTATI, 1965; SALAŠ U MALOM RITU, 1976.), B. Draškovića (HOROSKOP, 1969; ŽIVOT JE LEP, 1985.), V. Bulajića (BITKA NA NERETVI, 1969.), A. Petrovića ( MAJSTOR I MARGARITA, 1972.), G. Paskaljevića ( ČUVAR PLAŽE U ZIMSKOM PERIODU, 1976; PAS KOJI JE VOLEO VOZOVE, 1977; POSEBAN TRETMAN, 1980; SUTON, 1983.), S. Karanovića ( PETRIJIN VENAC, 1980.), S.Šijana ( KO TO TAMO PEVA, 1980; MARATONCI TRČE POČASNI KRUG, 1982.), G. Markovića ( MAJSTORI, MAJSTORI, 1980) i E. Kusturice (SJEĆAŠ LI SE DOLLY BELL, 1985.).Glumio je i u više televizijskih serija (npr. SERVISNA STANICA, VIŠE OD IGRE I KAMIONDŽIJE i u istoimenom filmu), koje su mu donele posebnu popularnost. Godine 1959. dobio je tek osnovanu Sedmojulsku nagradu SR Srbije za filmsku umetnost, a kasnije i nagradu za životno delo " Slavica " na festivalu u Nišu i dr.
Nagrade
* 1955 Zlatna Arena na festivalu u Puli
* 1969 Oktobarska nagrada grada Beograda
* 1969 Car Konstantin na Filmskim susretima u Nišu
* 1973 Grand Prix na Filmskim susretima u Nišu
* Sedmojulska nagrada
* Slavica (koja od 1994. nosi njegovo ime)
rade serbedzija
Rođen je u Buniću kod Korenice 27. VII 1946 godine. Diplomirao je 1969 godine na Akademiji za Kazalište, film I televiziju u Zagrebu. Ubrzo angažiran u zagrebačkom Dramskom pozorištu "Gavella", potom naizmenično radi kao slobodni umetnik, s angažmanom u HNK u Zagrebu, te ponovo u "Gavelli"; u novije vreme često sarađuje sa Lj. Ristićem (širom Jugoslavije). Nadaren, iznimne glumačke tehnike, glumac I racija I temperamenta, sugestivan, vrsne dikcije, s lakoćom izvodeći I fizički najtee scene, pokazao se podjednako uverljiv u ulogama klasičnog I modernog repertoara - u raznim žanrovima, I u pozitivnim I u negativnim likovima. Dobitnik je mnogih priznanja (na primer triput nagrađen na Sterijinom pozorju, Nagrada "Vladimir Nazor", Nagrada "Dubravko Dujšin", Nagrada "Orlando" na Dubrovačkim letnjim igrama. Ovisok I privlačan, s jednakim uspehom I dijapazonom likova okušao se I na film u. Debituje sporednom ulogom u ILUZIJI (1967) K. Papića, dok prvu glavnu - maldića na životnoj prekretnici - tumači u GRAVITACIJI ILI FANTASTIČNOJ MLADOSTI ČINOVNIKA BORISA HORVATA (1968) B. Ivande. Otada sve češće nastupa u glavnim ili drugim glavnim ulogama, postupno uvećavajući popularnost I ulazeći u krug najrespektovanijih jugoslovenskih glumaca - u filmovima raspona od ratnih drama do savremene tematike. Tako su početkom sedamdesetih godina zapažene njegove uloge komunističkog aktiviste dezorijentisanog u privatnom životu u CRVENOM KLASJU (1970) Ž. Pavlovića I seoskog mladića suočenog s nepravdom u PREDSTAVI HAMLETA U SELU MRDUŠA DONJA (1973) K. Papića. Krajem decenije posebno je uspešan u filmovima iz NOB -e; HAJKA (1977) Ž. Pavlovića I POVRATAK (1979) A. Vrdoljaka; za ulogu žandara u potonjemu festivalu glumačkih ostvarenja u Nišu prima Ćele kulu (zajedno s ulogom u USIJANJU, 1979, B. Draškovića). U to vreme ističe se I u filmovima koji kritički oslikavaju jugoslovensku savremenost: kao kalditelj kod kojeg prevladava karijerizam (što potvrđuje njegovu sposobnost karakterizacije moralno ambivalennih osoba) u filmu BRAVO MAESTRO (1978) R. Grlića (Zlatna arena u Puli) I u naslovnoj ulozi u NOVINARU (1979) F. Hadžića. Možda najuspešnija na filmu za njega je godina 1986, kada se dve njegove uloge spominju kao najuspelije na pulskom festivalu: revolucionara koji se ne snalazi u poratnom vremenu u VEČERNJIM ZVONIMA L.Zafranovića (Zlatna arena) I radnika ogorčenog siromaštvom I -ivotnim nedaćama u SNU O RUŽI Z. Tadića (Velika povelja u Nišu). Golema radnog potencijala, s uspehom glumi I na televiziji: na primer u televizijskim serijama U REGISTRATURI, NIKOLA TESLA, PROSJACI I SINOVI I BOMBAŠKIPROCES (kao Josip Broz Tito). Godine 1982, dobio jegodišnju nagradu australijske televizije Sammy za flavnu ulogu u australijskoj televizijskoj ekranizaciji drame OSLOBOĐENJE SKOPLJA D. Jovanovića. Objavio je dve zbirke pesama PROMJENLJIVI (Subotica 1987) I CRNO, CRVENO (Zagreb 1989). Bio je predavač scenskog govora I glume na Akademiji za kazalište, film I televiziju u Zagrebu; bio je I profesor glume na Akademiji umetnosti u Novom Sadu. U novije vreme bavi se I pozorišnom režijom I glumi u mnogim stranim ostvarenjima poznatih svetskih reditelja.
